Ve Baz, tıpkı Kevok gibi, bir daha kalkmamak üzere sıcak toprakla kucaklaşıyor.
Sayfa 356
“İnançları farklı, dilleri farklı, kimlikleri farklı diye insanlar birbirine düşman olmamalı. İnsan bir kimliğe, bir dine, bir dile sahip olarak dünyaya geliyor ve bunlarla büyüyüp yaşıyor. Bunda insanın günahı, suçu ne?”
Sayfa 315
Hayatla ölüm arasındaki rüya… İşte böyle yapayalnız, bir başına, kimsesiz, çaresiz, umutsuz, ne bir çiçek, ne bir şiir, ne bir türkü…
Sayfa 199
Okur Takip Önerileri
“Kevok, ronî mîna evînê, tarî mîna mirinê.”
Sayfa 24
Birer yolcuyduk,
Aynı ormanda kaybolmuş.
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe.
Hep aynı kaderde buluşurduk
Sevmeye tutuklu gibi…
Birer tomurcuktuk hayatın kollarında.
Birer çiğ damlasıydık,
Bahar sabahında,
Gül yaprağında…
Dedim ya,
Hiç yoktan susturuldu şarkımız!
Yüreğim kanıyor,
Yüreğim kanıyor.
Bitmeseydi öykümüz böyle..!
Sayfa 55
Kaçıncı yok oluşum,
Kaçıncı var oluşum bu?
Tanrılardan ateş çaldım
Yüzyıllarca tutuştum, üst-üste yandım.
Bir anka kuşu gibi anne,
Bir anka kuşu gibi;
Kendimi külümden yarattım…
“Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne!”
Sayfa 119
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım şeyleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Sayfa 110
Bir yer var
İyiliğin ve kötülüğün ötesinde
Seninle orada buluşacağız
Sayfa 86
Şikayet ettiğimi sanma sakın,
Sevgilinin ayakları altında ezilen üzüm gibi.
Lal renkli şaraba dönüştüm ben,
Bu yüzden razıyım ezilmeye.
Uzaklarda bir kadın, “İnsanlık ağacının kırılmış dalıyız biz” diyerek ağlıyor.
Sayfa 55
Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.
Sayfa 27
“Kötülük” dedi Simyacı, “insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.”
Sayfa 138
