Bir kitap okudu
358 syf.
·
Puan vermedi
Ve Baz, tıpkı Kevok gibi, bir daha kalkmamak üzere sıcak toprakla kucaklaşıyor.
Sayfa 356
Okur Takip Önerileri
“İnançları farklı, dilleri farklı, kimlikleri farklı diye insanlar birbirine düşman olmamalı. İnsan bir kimliğe, bir dine, bir dile sahip olarak dünyaya geliyor ve bunlarla büyüyüp yaşıyor. Bunda insanın günahı, suçu ne?”
Sayfa 315
Hayatla ölüm arasındaki rüya… İşte böyle yapayalnız, bir başına, kimsesiz, çaresiz, umutsuz, ne bir çiçek, ne bir şiir, ne bir türkü…
Sayfa 199
“Kevok, ronî mîna evînê, tarî mîna mirinê.”
Sayfa 24
Sen bu ayrılıklar için mi yaratıldın söyle
Bu zehir zemberek kederler için mi
Bak bütün orkestralar sustu
Bütün ışıkları söndü dünyanın
Korkma
Haydi uzat ellerini
Geçmiş yılları yeniden yaşayalım bir bir
Bak dinle
Bir seslenen var uzaklardan
Bak dinle
Kader kapıyı çalıyor
Gelme diyorsun
Gelme diyorsun
Bu gel demektir.
Dilşewitîno werin em li hev bicivin
Li ser xemên xwe em tev de biaxivin
Em mêzînê bînin û derdan bipîvin
Derdê kî girantir e em tev bibînin
Baba Tahirê Uryan
“Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum. Bu eksik sana değil, bana ait… Bende inanmak noksanmış. Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum. Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar. Ama şimdi anlıyorum. Sen beni inandırdın. Seni seviyorum… Deli gibi değil gayet aklı başında olarak seviyorum…”
Kürk Mantolu Madonna
“Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık olmak içinse erken… Beni sevda yerimden vurdu yine zaman. Şimdi sana söylenecek tek cümle;
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı…”
Birer yolcuyduk,
Aynı ormanda kaybolmuş.
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe.
Hep aynı kaderde buluşurduk
Sevmeye tutuklu gibi…
Birer tomurcuktuk hayatın kollarında.
Birer çiğ damlasıydık,
Bahar sabahında,
Gül yaprağında…
Dedim ya,
Hiç yoktan susturuldu şarkımız!
Yüreğim kanıyor,
Yüreğim kanıyor.
Bitmeseydi öykümüz böyle..!
Sayfa 55
Kaçıncı yok oluşum,
Kaçıncı var oluşum bu?
Tanrılardan ateş çaldım
Yüzyıllarca tutuştum, üst-üste yandım.
Bir anka kuşu gibi anne,
Bir anka kuşu gibi;
Kendimi külümden yarattım…
"Demek şimdi gidiyorsun;
Yazdığım son şiir öyle yarım kalacak!
Demek şimdi gidiyorsun;
Kuşlarımız acıkacak, saksılarımız artık sulanmayacak!
Demek öykümüzü bir ruj lekesi gibi yapıştırıp aynanın sahtekâr yüzüne...
-oy benim yaralım-
Demek şimdi gidiyorsun;
Beni böyle toz gibi dağıtıp merdivenlerin dibine.!
Herşey tamam diyorsun, git...
Beni viran bir şehir gibi terket...
Haydi git!
Dışarısı ispiyon, dışarısı ihanet...
Seni bir gören olmasın dikkat et!..” 
Yusuf Hayaloğlu
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Yol olsan kimse geçmez,
Elin adamı ne anlar senden?
Çıkarsın bir dağ başına,
Bir ağaç bulursun Tellersin
pullarsın Gelin eylersin.
Bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün,
bir de bulutları görürsün.
Köpürmüş gelen bulutları.
Başka ne gelir elden?
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde
şu dünyanın ıssızlığı.
Tanrı kimsenin başına vermesin
böyle bir yalnızlığı! 
Yaşar Kemal
“Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne!”
Sayfa 119
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım şeyleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Sayfa 110
Bir yer var
İyiliğin ve kötülüğün ötesinde
Seninle orada buluşacağız
Sayfa 86
Şikayet ettiğimi sanma sakın,
Sevgilinin ayakları altında ezilen üzüm gibi.
Lal renkli şaraba dönüştüm ben,
Bu yüzden razıyım ezilmeye.
Uzaklarda bir kadın, “İnsanlık ağacının kırılmış dalıyız biz” diyerek ağlıyor.
Sayfa 55
Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.
Sayfa 27
“Kötülük” dedi Simyacı, “insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.”
Sayfa 138
1000Kitap'a katıldı.