Bu kitabı okurken hayatınızdan memnun değilseniz bile şükretmeyi öğreniyorsunuz... Acılarınızın ne kadar hafif olduğunu, ne kadar küçük şeylere takıldığınızı anlıyorsunuz...
Okuduğum hiçbir kitapta böylesine acıyı içimde, kalbimde, yaşamamıştım. Önce Emir oldum ve yalnızlığı , çaresizliği , ihaneti tattım. Sonra Hasan oldum ; sadakati, merhameti , acıyı iliklerimde hissettim. Sonra Baba oldum hepsini; bütün duyguları yaşadım. Çaresiz , boş ve özlem dolu... Bu kadar çok duyguyu bir arada yaşadım : onlarla beraber...
Kitabı bitirince kendimi boşlukta hissettim. Bomboş... Çaresiz ve yapayalnız... Kitabın etkisinden çıkamadım... Halen içimde Hasan'ı ve Emir' i taşıyorum sanki... Çaresizliği ve merhameti...
Kitabın herkes tarafından okunması değil hissedilmesi gerekiyor... Bu kitap hissedilmeyi ve yaşanmayı hak ediyor...