Hayatımızın akışında önemli bir rol üstlenecek, yönümüzü değiştirecek seçimleri etkileyecek ya da belirleyecek insanlarla yollarımızın tesadüf eseri kesiştiğini düşünmek ne garip. Belki de tesadüf değildir. Karşımızdaki insanın, bilinçli ya da bilinçsiz, gitmek istediğimiz yere bizi itekleyeceğini sezinliyor olabilir miyiz? Belki davete icabet etme sebebimiz budur. Karşımızdaki insanın yürümek istediğimiz yoldan bizi döndüreceğini, karşımıza engeller çıkaracağını hissedince onu yeniden görme isteği duymuyor olabilir miyiz? Tek bir kişinin, sırf geçmişte ona danıştık diye kriz anlarında davranışlarımızı yönlendirebileceğini ve bunca önem taşıyabileceğini düşünmek garip.
Ona hep aşıktı; sessizce, sabırla, geri dönmesini beklemişti. Belki bir zamanlar ona tüm hücreleriyle bağlı olmadığı bir dönem olmuştu ama o kadar uzun zaman önce olmalıydı ki artık hatırlamıyordu.