Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Selva

Selva
@Selvisko
Neşeli ve meraklı bir yaşam, işte bütün mesele bu ☻️
Sabitlenmiş gönderi
Huzur istiyorsan, pek az şey yap...Çünkü yalnızca daha iyi şeyler gerçekleştirmek huzuru sağlamaz, daha az şey yapmak da sağlar. Söylediğimiz ve yaptığımız şeylerin gereksiz olanlarından vazgeçersek, hem boş zamanımız hem huzurumuz artar. Bu yüzden her seferinde şunu hatırlatmak gerek: Bu gereksiz bir şey mi? Fakat yalnızca yaptığımız gereksiz işleri değil, gereksiz düşüncelerimizi de azaltmamız gerekir, böylelikle bunları gereksiz işler izlemez.
Reklam
Selva
@Selvisko·Bir kitabı okumayı düşünüyor
Dem Bu Demdir Saat Bu Saat
Dem Bu Demdir Saat Bu SaatKemal Sayar
9.3/10 · 330 okunma
Selva
@Selvisko·Bir kitabı okumayı düşünüyor
Hayat
HayatEngin Geçtan
8.5/10 · 4.056 okunma

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
384 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
30 günde okudu
Sefiller
SefillerVictor Hugo
9.3/10 · 87,2bin okunma
Reklam
%36 (150/415)
Nietzsche Ağladığında
Nietzsche AğladığındaIrvin D. Yalom
9.2/10 · 52bin okunma
Üç Tekerli Bisiklet
Bu hayat kusursuz olsa da, doğruluğun içinde bir yanlışlık olduğunu seziyordu. Doğruluğun ta kendisi olduğu için düzeltilmeyecek bir yanlışlıktı bu. Bu hayattaki her şey doğruydu ama oraya hak gelmemişti. Senaryoya filmin ortasında girmişti.
Sayfa 243Kitabı okudu
Başkasının Hayali
Kütüphaneye geldiğinden beri denediği hayatların hepsi de, aslında bir başkasının hayaliydi. Pub sahibi çift olma hayali Dan'e aitti. Avusturalya'ya gitmek Izzy'nin hayaliydi ve gitmediği için duyduğu pişmanlığın nedeni kendi adına üzülmesi değil, en iyi arkadaşını yalnız bırakmanın verdiği suçluluk duygusuydu. Yüzme şampiyonu olma hayali babasına aitti. Ayrıca, evet, küçükken Kuzey Kutbu ve buzul bilimci olmak cidden ilgisini çekmişti ama okul kütüphanesinde ettikleri sohbetlerde bu fikri aklına sokanın Bayan Elm olduğu da çok açıktı. Labirentler'se başından beri abisinin hayaliydi tabi.
Sayfa 191Kitabı okudu
eşit uzaklık
Nora neredeyse bütün hayatı boyunca böyle hissetmişti. Her şeyin ortasında. Hangi yöne gideceğinizi bilmeden çabalamış, çırpınmış, yalnızca ayakta kalmaya çalışmıştı. Pişmanlık duymadan hangi yola devam edeceğini bilememişti.
Sayfa 188Kitabı okudu
Gerçeklerin Ortaya Çıktığı Bir Podcast
"Hayatta kalıplar var...Ritimler. Bir hayatta kendimizi köşeye kısılmış hissettiğimizde , hüznün, trajedinin, başarısızlığın ya da korkunun, tek bir varoluşun ürünü olduğunu düşünmek. Demek istediğim, acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu. Biri olmadan öbürünün de olamayacağını. Tabii ki farklı düzeylerde ve miktarlarda. Ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar."
Sayfa 177Kitabı okudu
Reklam
Tanrı ve Diğer Kütüphaneciler
Bayan Elm başını iki yana salladı. "Öyle düşünmüyorsun." "Düşünüyorum. Düşünmesem söylemezdim." "Hayır. Pişmanlıklar kitabı hafifliyor. Artık içinde düşünmediğin şeyleri söyleyip durmuşsun. Bariyerlerinden biri de bu." "Bariyer mi?" "Evet. Sen de çok var. Gerçeği görmene engel oluyorlar." "Hangi konuda?" "Kendinle ilgili. Artık cidden denemeye başlamalısın. Çünkü mühim olan bu."
Sayfa 153Kitabı okudu
Yaşamamız olan ağaç
"Yani...demek istediğim...demek istediğim...bizi en büyük başarıya götüreceğini sandığımız yol, aslında sandığımız gibi bir yol değildir. Zira zihnimizdeki başarı kavramı çoğu zaman dışarıdan gelecek saçma sapan bir kazanıma hedeflenmiştir: olimpiyatlarda madalya, ideal koca, yüklü maaş. Hayatımızı bu ölçütlere uyabilmek için harcarız. Oysa başarı ölçülebilecek bir şey, hayat kazanılacak bir yarış değildir. Bunların hepsi...fasa fisodur aslında..."
Sayfa 110Kitabı okudu
Satranç Tahtası
Belki de senin sorunun istemek değil, yoksun olmak. Belki de cidden yaşamak istediğim bir hayat var."
"Benim burada ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları. Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim? Not: Kedim öldü de.
227 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.