Yaşamda gerçek trajedinin insanın istediğine kavuşması olduğunu kim söylemişti?
Ve hüngür hüngür ağladım, ağladım sevgili ayakları mı, hızlı ve kuvvetli ayakları mı hatırlayarak. Kim aldı onları benden, kim cüret etti buna!
Sayfa 31Kitabı okudu
Tanrım, ayaklarım yok. Öyle severdim ki bisiklete binmeyi, yürümeyi ve koşmayı, ama şimdi ayaklarım yok….
Sayfa 30Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Cinnet ve dehşet…
Adı önemli olmayan bir yolda hissettim ilk kez bunu …

Başıma gelenin niçin bir hediye olduğunu henüz anlamıyorum, acı çekerken neye teşekkür etmem gerektiğini henüz bilmiyorum ama bir gün teşekkür edeceğimi biliyorum! Ümit edelim ki bu ölmeden önce olsun.
Sayfa 52Kitabı okudu
Yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa; “Dünyada neler gördünüz?” dese herhalde verecek cevap bulamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki.
Bizim en büyük maharetimiz nefsimizden beraat kararı almaktır.
Ayna daima gerçeği gösterir, ancak herkes ona farklı bir açıdan bakar..
Öyle bir gözleri vardı ki çok güzel şiir olurdu…
Göç edip gidiyorum, seni bana sormayan uzak masal diyarlarına…
Aşk öyle bir mahzen ki çıkmak için değil, çıkmamak için paralarsın kendini…
Gidişinden sonra yüreğime bıraktığın onca acıyı memleket bildim.
Muz kabuğuna basıp düşseler bunu ölümün kıyısından dönmek olarak anlatırlar.
Hastalık hastaları doktorları severler.
İtiraf etmeliyim ki ben kusursuz insan olabileceğine inanan biri değilim. Her insanın kendince hataları vardır