Teorik olarak Tutunamayanlar’ın ilk sayfasında başlayan okuma sürecim son sayfasında nihayete erdi. Fakat diyemiyorum ki “Tutunamayanlar’ı bitirdim” . Aksine, belki de bir ömür sürecek bir okuma sürecine başlamış oldum. Ömrüm yettikçe bu kitabı hep okuyor, içiyor, sindiriyor olacağım. Onda kendime dair o kadar şey buldum ki, insanlardan kaçıp kendimle dertleşmek istediğim her an Tutunamayanlar’a sığınacağım. Onu hep bakışımın her an tesadüf edebileceği bir yere koyarak caanım Oğuzcum Atay’ın o mustarip o nahif ruhuna vakitli vakitsiz sarılacağım. Kitabı incelemek mi? Ne haddime... Belki bu uzun soluklu okumalarım ve mesleki birikimime olan katkılarımla bir gün gelir onu gerçekten “anlama”noktasına ulaşırım . Belki ...
