Someone from skiakru
@Someonefromskiakru
20 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Someone from skiakru tekrar paylaştı.
"Gel hadi."
Hemen ona doğru koşup yatağa atladım ve kollarımı ağabeyimin boynuna dolayarak, sanki dünyamı bir arada tutan tek şey oymuş gibi bedenine sarıldım.
Bazen bu doğru olabilirmiş gibi hissediyordum.
Someone from skiakru tekrar paylaştı.
"Hey, Joe?"
"Efendim?"
"Bana bir iyilik yapar mısın ?"
Çenesini yukarı kaldırarak beni dinlediğini belli etti.
"Lütfen Darren'ın bize yaptığını bana yapma." Ellerimi yanağımın altında birleştirerek, "Beni bırakma," diye fısıldadım.
"Bırakmayacağım," diye söz verdi ağabeyim. Sesi cesaret ve içtenlikle doluydu. "Seni burada onunla asla bırakmayacağım."
Someone from skiakru tekrar paylaştı.
"Sadece bizim için önemli olduğunu
bilmeni istiyorum. Bizim için yaptığını her şey için minnettarız."
Bizi terk etme.
Lütfen beni asla terk etme.
Okur Takip Önerileri
Someone from skiakru tekrar paylaştı.
"Başa dönemem, Shan," dedi en sonunda. Yüzü suçluluk duygusuyla çalkalanıyordu. "Artık bu şekilde yaşamaya devam edemem."
"Biliyorum," diye fısıldadım. Ağzından çıkan sözleri duyunca bayılmak üzereymişim gibi hissetmiştim .
Bu sözleri daha önce de duymuştum.
Darrendan.
What a privilege, to be so young. I have my entire life to know him, to laugh at him, to let him care for me in his sweet, clumsy ways. I can teach him how to give, and he can urge me to take.
“..bir sonraki otobüsü beklersem onun bana neler yapacağını biliyordum.”
“Shannon,” diye fısıldadı annem. Aramanın ortasında duraksamıştı “Eve dönmekten korkmana gerek yok.”
“Yok mu?” saçlarımı yüzümden çekip şakağımdaki yara izini gösterdim.
“Okuldaki zorbalarla mücadele etmekle o kadar ilgileniyorsun ki,” diye hıçkırıkken gözyaşlarım yanaklarımdan aşağı süzülüyordu “En büyük Zorbanın bu çatının altında yaşadığını fark etmiyorsun.”
Sayfa 260Kitabı okudu
Sinirlenince aglayan bir insan oldugum için kendime kiziyordum.
Bagiranlardan olmak isterdim. Bagiranlar, aglayanlardan çok daha iyiydi.
Donup kaldigim için kendimden tiksiniyordum.
Bana elini sürmeye hakki yoktu ve ben onu durdurmak adina hiç bir sey yapmamistim.
Kelimeler, o çocuk için yeterli görünmüyordu. Ancak aletini tekmelemek ya da eline vurmak yerine, her zaman yaptigim gibi çenemi kapali tutmustum.
Korkak olmanin bir isime yaramadigini ve karsilik vermemenin de bir seçenek olmadigin simdiye kadar ögrenmis olmam gerekirdi.
Az önceki gibi durumlarda, bir karsilk vermek
zorundaydim.
Korkunun beni ele gecirmesine izin vermeyi bırakmam gerekiyordu.
Kendimi savunma hakkim vardi.
Kendimi savunmam, ortaligi karistirdigim anlamina gelmiyordu.
Bunu biliyordum ama sorun şuydu ki; bir yüzlesme ya da kriz durumunda bedenim ve zihnim hep ayn incinmis içgüdüyle tepki vere-
rek donup kaliyordu.
Insanlar savas ya da kaç içgüdüsünden bahsediyordu.
Bende ikisi de yoktu.
Savasmak ya da kaçmak yerine donup kalyordum.
Her lanet olayda böyle oluyordu.
Sayfa 187Kitabı okudu
Claire derin bir iç çekti. "Shan..."
"Yapma," diye yalvardım sessizce. "Lütfen bir sey söyleme."
"Söylemeyecegim," diye fisıldamadan önce aramızda uzun bir sessizlik oldu.
Rahatlayarak yere çöktüm. "Teşekkür ederim."
"Ben yanındaym," dedi üzgün bir ses tonuyla. "Sonsuza kadar."
Sayfa 166Kitabı okudu
İlk aşkımın onun gibi biri olması büyük talihsizlikti.
Onu uzaktan seviyordum.
Benim dünyamda, görünmezlik güvende olmak anlamında geliyordu.
Duvar kağıdıyla bütünleşip uyum sağlanmaktan memnundum.
Sayfa 91Kitabı okudu
