İnsanın hayatta bir amacı olmasaydı ve hiçlik insanın tüm Zerrelerine işlemiş olsaydı ne olurdu ?
İnsanın ayakta kalmasını sağlayan şey içindeki yaşama ihtiyacı mıydı ?
Stefan Zweig İnsanın kendisini meşgul eden bir düşünce ile yüzleşmesini, İstemediği şeyleri düşünmek zorunda oluşunu, belirsizliğin verdiği korkunun çaresizliğini çok iyi yansıtmış..
İnsanı tam anlamıyla çıldırtan bu düşüncelerden kurtulmanın yolu beyni yoracak başka şeyler düşünmeye olanak sağlayacak yeni bir iş bulmaktır. Peki bu kaçış yolu olarak gördüğümüz yeni düşünceler bizi iyileştirecek mi? Yoksa kontrol edemediğimiz bir hastalığa mı dönüşecek?..
Satranç kitabı İnsanın ruhsal acı çektiği dönemlerde etrafındaki çok basit şeyleri saatlerce gözlemleyip inceleyebildiğini hatırlattı bana. Yazara ait son kitap olup benim yazarın okuduğum ilk kitabı oldu.. Yazarın diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum. İnsan psikolojisini böyle bir yazardan okumak bana büyük bir zevk verdi..