Bu kalabalığın arasında onu tanımak, ısırgan otlarının arasında gül fidanını tanımak kadar kolaydı.
Sayfa 39
"Kimi zaman hayatta hiç tanımadığımız kişilerle öyle karşılaşmalar olur ki, kendileriyle daha bir kelime konuşmadan ilk bakışta onlarla ilgilenmeye başlarız."
"Ucuz olan ne kaldı ki? Her şey ateş pahası. Ucuz olan tek şey dünyanın kahrı; dünyanın kahrını çekmek bedava!"
Okur Takip Önerileri
Dünya hiçbir şey hissetmeyenlere aittir.
“öyleyse neden uyumak bilmez benim bağrımdaki diken?”
Sayfa 75
"Aynı insan değil gibisin."
"Değilim. Belki kimse uzun süre aynı kalmıyordur."
“Sanırım bir keresinde Lessing şöyle demişti: Aklınızı kaybetmenize neden olacak şeyler vardır ya da kaybedecek aklınız yoktur.”
Sayfa 34
İnsanın gerçek ölümü, hastalıklardan değildir, insanın insana yaptıklarındandır...
“ah niçin bir iz arıyoruz, niçin nedenler, sonuçlar, niçin anılan, andıkça yaşaran gözler arıyoruz? bir yüreğin sıkılmasını, avuçların terlemesini, boğazın kurumasını, beynin çatlarcasına zonklamasını istiyoruz? bekliyoruz. niçin geriye dönüp bakmak; geriye dönüp bakınca arkada önemli bir şey bulmak istiyoruz?”
Beni anlamıyorlar ağzımdan çıkan sözler bu kulaklara göre değil..
Biliyorum. Bana tutku verecek herhangi bir şeye ya da kimseye artık rastlamayacağımı biliyorum. Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum.
‘Çok tuhaftı, ağlayamadım ama ruhum paramparça olmuştu.’ diyor İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek.
"Uyumsuz insan, yıkıcı ve donmuş, saydam ve sınırlı bir evren görür, bu evrende hiçbir olasılık yoktur, ama her şey verilmiştir, bu evren aşıldı mı, yıkılış ve hiçlik başlar.”
