Dipten bir uğultu koptu, bir buçuk dakikaya onbinlerce hayat sığdı...Sonra çığlıklar ağıtlara ağıtlar çığlıklara karıştı onbir kent onbinleri ve fazlasını alıp gitti. Kalanlar ölenler için şiir yazdı ‘kefensiz kalacak ölümüz bizim, kısa çöp uzun çöpten hakkın alacak’ diye türküler okundu. Sevdikleriyle uyuyup hiç tanımadıkları insanlarla aynı mezara isimsiz koyuldur. Sonra hayat devam etti ama kaldığı yerden değil.