Serbest bırakılmak, özgürlük demek değildi. Cezaevinden çıkılsa da mahkûmluğun ruh halinden çıkılmıyordu.
Doğmadan önce var mıydım? Hayır. Öldükten sonra var olacak mıyım? Hayır. Ben neyim? Bir organizmaya eklenmiş bir parça toz.
Sayfa 36Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
120 syf.
9/10 puan verdi
·
7 saatte okudu
İnsanın karnı tok, sırtı pek oldu mu başkalarının yoksulluklarını okuması, merhamete gelip iç çekmesi ne tatlıdır.
Belki de sahiden bir hayaletim ben. Dünden kalma, bugün artık kimsenin görmek istemediği bir hayalet.
Özlemini çektiğimiz, idealleştirdiğimiz birini insan boyutlarına sığdırma cesaretini uzun süre gösteremeyiz.
Bu en sefil duygudur. Birinin eksikliğini hissetmek. Elini uzatır, bir bardağa, bir kitaba dokunursun. Her şey yerli yerindedir, eşyalar, kişiler, alışık olduğun zaman planı. Dünyayla ilişkin değişmemiştir. Fakat işte bir şey eksiktir.
Dünyanın yapay trajedilerini büyük ölçüde, kuşkulu kitaplardaki uyduruk öğretilere borçluyuz. Kendine acıma, duygusal yalanlar, yapay karmaşalar, geniş çapta deforme edilmiş, özensiz ya da basitçe aptal edebiyatın sonuçlarıdır.
O yabancı ülkedeki insanların bir sabah, inandıkları ve üstüne yemin ettikleri her şeyin bir günde yok olduğunu, artık geçerli olmadığını ve şimdi bambaşka bir şeyin başladığını öğrendiklerinde neler hissettiklerini hayal etmeye çalıştım.
İnsan bu kadar çok sevmemeli, kimseyi bu kadar çok sevmemeli, kendi çocuğunu bile. Her sevgi, had safhaya varmış bir bencilliktir.
Dayanılmaz olan buydu: Olay başından sonuna anormalken normalmiş gibi davranmaktaki ısrar.
Tale tavır almak istemişti, lafını esirgememek istemişti, çünkü insanlar laflarını esirgiyordu, yeter artık demiyordu, çünkü kimse kendi kanaatini belirtmiyordu, ama dünyanın boka sarmasına hiç itirazları olmaksızın öylesine takılıyorlardı. Çünkü insanlar başkalarını memnun etmekten, hayır demenin sonrasında çıkacak tatsızlıklardan kaçınmak için deveye hendek atlatıyorlardı, dünya bu yüzden boka sarmıştı, o artık bunun bir parçası olmak niyetinde değildi.