Kenan Akkuş
@Uneventful
Matematik Öğretmeni
Doktora
Niğde
Mersin, 7 Mart
5 okur puanı
Kasım 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
“ Ben ne Allah diyorum, ne maneviyat ne tabiat. Ben hiçbir şey demiyorum. Şu tabakta bir dilim beyaz peynir var ben onu bile yemiyorum yiyemiyorum yani... İkinci dilime çıkışmıyor param. Ne zalimdi, ne de derebeyiydi babam. Avrupa'nın yıkılması da umrumda değil. Biz de beraber yıkılalım bir an evvel biz de beraber. Söyleyecek ne kadar güzel sözlerim vardı insanlara bana hiçbirini söyletmediler. Hep aynı bokun soyudur en kötünüz, en iyiniz. Bir tek dilim peynirimi size ikram ediyorum, buyrun yiyiniz... ”
“ ...gider İbrahim Peygambere der ki herif kargalar gördüm, gübreden kalkıp dallara konup ezanlar okuyorlar.
Bir adam gördüm oturmuş derenin başına; yol vermiyor aksın içiyor tekmil suyunu.
Geyikler gördüm kaçıp gitmezler, koşarlar peşinden avcının vur, diye ille bizi...
İbrahim Peygamber der ki herife:
O kargalar ki gördün imamlar, hocalardır. Gübredir mekânları, okurlar ezanları...
Düvellerdir dereyi içen adam; halkın kanını içer, doymazlar, içer içer, bırakmazlar ki aksın dere bildiği gibi.
Gördüğün geyikler günahlarımızdır; koşarlar avcılara. Avcılar para.”
Ancak arada bir gerçekten yaşayacaksın: duygusal olarak "unutulmaz bir an" denen yaşam aralıklarının birinde, tam kendin olarak, tam kendisiyle yüzyüze geldiğin bir başka kişiyle birlikte, bir şey yaşadığında (bir sevinç, bir acı...) o zaman gerçekten yaşarsın.
Ama bu "an"ları son derece seyrek yaşarsın (kimi insanlar -çoğunlukla bunları hiç yaşayamaz belki-): son derece de kısa... Gene de, bunların sağladığı anlam yoğunluğu, yaşamının bütün geriye kalan çölünü yeşertmeye yetecek.
Okur Takip Önerileri
Çünkü ben Tanrı'yla, Yüce Varlıkla değil, sevdiğim tanıdığım birisiyle konuşmaktan hoşlanıyordum
Tek tesellim, ölümden sonra hiçlik ümidiydi; orada tekrar yaşamak düşüncesi içime korku salıyor, beni hasta ediyordu. Ben ki henüz yaşadığım dünyaya bile alışamamışım, bir başka dünya neyime yarardı benim? Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya. Yeryüzünün, gökyüzünün güçlülerine avuç açanlar, yaltaklanmasını bilenler için. Kasap dükkânı önünde bir sinir parçası için kuyruk sallayan aç köpek gibiydi onlar. Evet, ikinci bir hayat düşüncesi korkutuyor, hasta ediyordu beni. Hayır, bütün bu öğürtü veren dünyaları, bütün bu iğrenç yüzleri görmeye ihtiyacım yoktu benim. Tanrı bir sonradangörme miydi ki dünyalarını ille de göstermek istesin bana