Səni Allahımın əlindən alıb
Asaram sinəmdən ürək yerinə.
Bu eşq soyumasın deyərəm heç vaxt
Yazsan günahımı mələk yerinə...
Mənim nəfəsinə ehtiyacım var,
Əssin dan yerindən külək yerinə.
Dolsun gözlərimə Ay işığıtək,
Qoxlayım sübhədək çiçək yerinə.
Yanğımı soyudan sərin suyumsan,
Ya da bərəkətim çörək yerinə.
Daha taleyindən danışma mənə,
Toxunma qəlbimin kövrək yerinə!
Yandıran da mənəm, yaxılan da mən,
Döyən də, vuran da, yıxılan da mən!
Ayrıldıq... bilmədik, neçin, nədən biz?
Ayrıldıq... Ayrılmaq istəmədən biz.
Gülüm, sevə-sevə ayrılırıq biz,
Ürək kökdən düşən tək simə bənzər,
Bizim gözü yaşlı, bədbəxt eşqimiz
Atalı-analı yetimə bənzər.
Deyirəm unudam səni mən gərək,
Mümkünmü? Arzuya əməl tən gərək!
Unuda bilməkçün səni, sevgilim,
Təzədən doğulam, təzədən gərək!