Vildan Beçet
@VildanB
Öğrenci
Boğaziçi university
İstanbul
İstanbul
16 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Bir sarhoş, büyük bir kalabalığın içinde, ağlamaya başlarsa, ağlatamadığı gibi güldürür herkesi kendine.
Sayfa 20 - İletişim
Özgür olman için herhangi bir köle olmaktan ve ölmekten vazgeçtim bir süre önce .
Okur Takip Önerileri
Ateş rengi çiçekleri vardı. Gel, der gibiydi yeniden.
Adem gülümsedi.
Ey ağaç, dedi, nereye çağırıyorsan oradan geliyorum ben.
Sayfa 384 - Timaş
Kadındı. Temsilleri seviyordu. Hakikatin dilini çapraşıklaştırmada üstüne yoktu.
Sayfa 71
Bu kadar farklı ama bu kadar birbirine göre. İkisinin varlık nedeni, başka bir hesabın rakamlarıyla yazılı: Bütünleyici.
Sayfa 74
O, saçlarının arasına mavi bir çiçek takarken, bir başkasının arkasından bakakalmışken, cennette zaman yoktu ya Adem yine de bu anın biteceğinden korktu.
Sayfa 62
Düşüncelerimi yutacak, yutacaktım, ta ki boğulana ve sonunda onları kusmaktan başka çare bulamayana kadar
Sayfa 42
Çünkü kötülük, kendisine şehvetle koşmayanların taşıyamayacağı ağırlıkta bir şeydir.
Sayfa 365
En eski düşmanlık hikayesi böyle başladı.
Ateşin tutkusu, toprağın onuru.
Sayfa 52
Ancak çok büyük bir suçu paylaşanların duyabileceği bir yakınlıkla yakındılar şimdi.
Sayfa 116
Kavuşma
Dünyanın o en tenha zamanında bile, bir çehreyi milyonlarca benzerinden ayırıp, işte bu, der gibi. Öyle tanıdı Adem Havva'yı, öyle kendisinin bildi. Yine de bildiğini bilmek ister gibi sordu Adem: Sen misin?
Benim ya ben, dedi Havva. Baştanbaşa sen'im.
Gerçek sanat ve bilim prangalara vurulamaz.
Hayatın akışına kapılmaktan ve yüzmek zorunda kalmaktan korkuyorsun.