Birden, yüzünü herkesin kendisinden daha iyi bildiğini farkediyor. Kendi yüz ifadesini bile bilmiyor o. Öfkeli görünmeyi deniyor. Üzgün. Mutlu. Endişeli. Düşünceli. Ama tek gördüğü yorgunluk. Çok yorgun.
Vicdan hepimizin içindedir ve sessizce uyur. Tâ ki biz yanlış bir şey yapana kadar. Yapmamamız gereken bir şey yaptığımızda ise uyanır ve küçük sopasıyla bizi dürtmeye başlar.