Vildan
@Vildanust
721 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumaya başladı
Gözlerim okunmayanlar rafında dolaşırken bana en yakın bu kitap hissettirdi. Arka kapağında “ Ve sonra biz ölmüyoruz. Daha kötü bir şey oluyor. Öğrendiklerimizle yaşamaya devam ediyoruz.” yazıyor. Hayatı örnekler gibi. Evimi bulmak isterken sana başlayacağım. Umarım. Ayrıca kitabı aldığım zaman Kemal Sayar’ın bir sözü işitildi kulaklarımda “Ev, dünyaya kök saldığımız yerdir. Sorgusuz sualsiz kendimiz olabildiğimiz yer..” Evini bulamayanlar, evini arayanlar, evde olmak isteyenler. Kendimden bir parça bulmak niyetiyle…
Yıldızlandın.
"Şükretmek bencillik değildir" dedi Ses. "Aksine, şükrederken diğerlerinin yarasını görür ve sadece kendinle mesgul oldugun zamanlar için utanırsın. Dünyanin senin ve yaranın etrafında dönmediğini anlarsın. Bencillik arıyorsan ben sana söyleyeyim bak. Asıl bencilce olan depresyondur. Bencilcedir, çünkü sahibini ve yaşadıklarını evrenin merkezine koyar. Açlar, hastalar, savaslar, depremler, tufanlar bile önemini kaybediverir. Sevgilinin gidişini düsünürken, korkunç facialardan sağ çıkmıs ve yasamak zorunda kalmış insanları mesela, görmezden gelirsin. Onlar inatla ayakta kalmaya uğraşırken, sen yıkılmaktan medet umacak kadar körlesirsin. Ama şükretmeyi öğrenirsen, sadece hayata karşı nankörlükten degil, bencillikten de kurtulursun. Sahip olduklarına minnet duymak, seni yıkıcı hırstan, şımarık tatminsizlikten, dinmeyen açgözlülükten korur. Anlatabiliyor muyum?"
“Anlatabilmişti. İkna olmuştum.“
Aşk inandığım bir duygu olmaktan çoktan çıkmıştı.
Sayfa 98
“Aşk netameli bir mesele, üzerine ne kadar çok konuşulursa acizliğiniz o nispette ortaya çıkar. En iyisi susmak.” s.201
Okur Takip Önerileri
Yaşar’dan kuşlar şarkısını dinleyip ödevleri yapmaya gayret etmek epey keyifli.
Özdemir Erdoğan - Baharda Kuşlar Gibi de olabilir.
Bir hayata dokunduğunda güzelleştireceği muhakkaktı. Kendi hayatının boşluklarına da aynı maharetle dokunabilmiş miydi? Başkalarının yaralarını şefkatle sararken kendi yarasına aciz kalan, başkalarını düştüğü yerden kaldırırken kendisi için güç yettiremeyen, başkalarına sürekli gülümserken gözyaşlarını içine akıtan kadınlardandı belki de.
Sayfa 142
En çok biz iyi gelmek istiyoruz birilerine. Birilerini ihmâl ederken. Kendimizi yitirirken dokunduğumuz eller, ellerimizde kalıyor. Ondandır tüm beyhûde çabalar.
Vildan bir yorumu yanıtladı.
Muhakkak size de olmuştur, insan bazen kaybolur. Benim de başıma geldi. Kendimi aramaya başladım. Çok yere bakındım, nereye gittiysem nafile. Son çare aynalara sığındım. Kendimi bulabilmek için aynalarla doldurdum evimi. Aslına bakarsanız kendini bulabilmek için başka yere bakmak acizliktir. Bunu itiraf etmekte bir beis yok. Keşke yeteri kadar gücüm ve cesaretim olsaydı da içime bakabilseydim. Tabii görebilecek bir göze, anlayabilecek bir kalbe ihtiyaç var, onu da zamanla öğreniyor insan."
Sayfa 104 - Aynalar
Bu yorum görüntülenemiyor