Istırabına sabırla katlanırdı, çünkü nedeni başkalarında değil, kendinde arardı. Sevinçlerini de yoldan çiçek toplar gibi koparırdı ve daha solmadan atardı; böylece her zevkin dibindeki acı tortuyu tatmazdı.
En çok korktuğu sey hayaldi. Bu ikiyüzlü yol arkadaşı bir bakıma dost, bir bakıma düşman; inanmadığın zaman dost, tatlı akışına kapılıp gittiğin zaman düşman.