Ama bir düşüncenin dile getirilmesinin engellenmesine özel olan kötülük, bunun tüm insan ırkını yoksun bırakıyor olmasıdır
; hem bu kuşağı hem de sonraki kuşakları, hem bu görüşe karşı çıkanları hem de bu görüşü benimseyenleri, özellikle de onları.
Yusraaa yorumladı.
...Çocuk gülüşleri hep güneşlidir.
İnsanın serçe olup uçası, çiçek olup açası gelir.../
Sayfa 430
Yusraaa yorumladı.
Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman
Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü
Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü
Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü
Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana
Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden
Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden
Şimdi yalan çıkmanın utancını terliyorum
ortalık olabildiğince bir kör-duman.
ben kendi dumanımda boğulurken
beyaz ve siyah atlarını koşturmuş zaman;
ıhlamurlar çiçek açmış
rüzgâr ıhlamurların türküsünü söylüyor
çıkıp bir yelkende oturmam mümkün değil
utancımın terleri kurumadan
zamanın dışına sarkamıyorum.
ıhlamurlar çiçek açmış, bense hâlâ burdayım
kavlimize göre böyle olmayacaktı,
muhakkak sana gelecektim bir çiçek vakti
yüreklerinde hasret, seslerinde hasret
turnalar geçiyor memleket memleket
bense çaresizlikten bir hurdayım
akbabaların döndüğü son çukurdayım
yaşanmamış bir gün, gün değil,
suçu takvimlere bırakamıyorum.
sebep bir değil, beş değil
ben birincisini söyleyeyim, ötesi kalsın
kaderin hükmü bu, temyizi olmaz
yaşanmış bir süreçtir sana rehin bıraktığım yaz,
yakamaz, yakıştıramazsın, bugün dün değil,
vefasızlıkla ilgisi yok bunun efendim,
tek başıma çare üretmekten tükendim
iş karışık, içinden çıkamıyorum.
’gel' diyorsun sürgülüyken kapılar
mayın tarlasına düşmüş gibiyim
kasları, kanatları yanmış bir kuş gibiyim
geç geldi ve uzaktan geçti bu bahar
kaderin hükmü bu, nasıl geleyim
ne başım ayıktır, ne kılavuzum var
özüm dert evidir, düğün değil
senin havuzuna akamıyorum.
iki tarla arasında takım belirleyen
bir taş gibi oturup durdum bütün yıl
gelen şiir yağmurlarını da kapıdan çevirdim ben
bir gönül öne geçti, bir akıl
gel gör ki her zaman kaderin dediği oldu
bu işi bitirmem mümkün değil
şair dilim lâl şimdi
derdimi kolayca dökemiyorum.
yüzüme tokat gibi yapışıyor bakışların
gözlerimi kapatsam da karşımda duruyorsun
ıhlamurlar çiçek açmış salkım saçak
sen beni hep kendi sözümle vuruyorsun
ağlasam ıhlamurların dallarına kar yağacak
uzatsan da pasaportumun süresini
köprü su altında kaldı, bugün dün değil
kaçağım, yüzüne bakamıyorum.
-Bahattin Karakoç