Kapitalizm, zamanın sosyologlarınca burjuva egemenliğinin en son noktası, burjuva devriminin olgunlaşmış meyvesi olarak görülmüştür. Bugün biz bu yargıya ancak alkış tutabiliriz. Kapitalizmden sonra, Herbert Spencer gibi uzlaşmaz düşünce devleri de dahil olmak üzere sosyalizmin geleceği görüşü paylaşılıyor. Kişisel çıkardan öte bir şey gözetmeyen Kapitalizm çürüyerek bozulurken asırların çiçeğinin, İnsanlığın Kardeşliğinin serpilip gelişeceğine inanılıyordu. Oysa böyle olmamış, fazlaca olgunlaşıp çürümüş Kapitalizm, bugünden geçmişe bakan bizleri olduğu gibi o dönemde yaşayanları da şaşkına çevirerek içinden bir canavar çıkarmıştır: OLİGARŞİ.
Anthony Meredith
Önsüzden(Demir Ökçe)
Hayatta kalıplar var... Ritimler. Bir hayatta kendimizi köşeye kısılmış hissettiğimizde, hüznün, trajedinin, başarısızlığın ya da korkunun tek bir varoluşun ürünü olduğunu düşünmek çok kolay. Yalnızca yaşamının değil, belli bir şekilde yaşamanın sonucu olduğunu düşünmek. Demek istediğim, acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu biri olmadığını öbürünün de olamayacağını. Tabii ki farklı düzeylerde ve miktarlarda. Ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak yaşadığımız hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar.