Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
ZEKİ AKKUŞ
ZEKİ AKKUŞ
@ZekiAkkus
Öğretmen
62 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Elveda Gülsarı Elveda Çora
Cengiz Aytmatov, bu romanında diğerlerinden farklı bir konuyu ele alarak bir at (Gülsarı) ile Tanabay’ın
dostluğunu ele alıyor. Romanda bu dostluğu öyle güzel işliyor ki okurken gözümün önünde beliriyordu ikisinin de birbirine bakışları. Bununla birlikte Kırgızların-Kazakların o dönemdeki kültürel, ekonomik ve en önemlisi siyasi düşüncelerine, devrime olan inançlarına, kurtuluş uğruna verdikleri mücadeleye değiniyor. (Tanabay’ın, arkadaşı hatta kardeşi gibi sevdiği dostu Çora ile küskünlüğü bile halkının kurtuluşu adınadır.)
Genç avcı ve boz geyik hikayesi de dikkatimi çok çekti. Avcıyı uçuruma götüren şey neydi? Bence yenik düştüğü nefsi, aldığı canların ahıydı. Ne olursa olsun insan kibirli olmamalı. Kibir, kötülüğün cennetidir. Peki avcıyı vurmak zorunda kalan babasının durumuna ne demeli? Derin bir sessizlik...
Keyifli okumalar...
Huzursuzluk
Bir Livaneli klasiği daha.
Müslüman olan Hüseyin ile Ezidi olan Meleknaz’ın hikayesi anlatılıyor. Bütün yaşananlar Hüseyin’in çocukluk arkadaşı İbrahim tarafından aydınlatılıyor.
Harese nedir bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doymaz... coğrafyamızda böyledir işte. Zülfü Livaneli kalemiyle Ortadoğu’nun karanlıklarına fener tutuyor.
Bizde bir türkü vardır. Karlı dağları aşamadım, ben yare ulaşamadım diye. Meleknaz’ın aşacağı dağın karlı olmasına gerek yok. O kar, insanın yüreğine yağmış ve bütün yolları kapamış.
Merhamet zulme merhem olmaz. Şifası bulunmayan nadir bir yaradır zulüm. İbrahim bütün samimiyetiyle, merhametiyle yaklaşsa da Meleknaz bir kere zulme uğramıştır insanoğlu tarafından.
Keyifli okumalar...
Beyaz Zambaklar Ülkesinde
Birkaç ülke tarafından sömürülmüş Finlandiya’nın yeniden doğuş hikayesi.
Okurken çok iyimser, ha diyince her şey oluyormuş gibi bir algı oluşabilir. Fakat ülkenin kaderini yabancı ellere bırakmayan bir grup aydının gece gündüz, yaz kış demeden göstermiş oldukları çaba ve emeklerin karşılığının alınması bu algıyı kırıyor. Bence gelişmiş ülkelerin temelinde kendini geliştirmiş bireyler yatıyor. Çünkü yetişmiş bir birey, yetişmiş bir toplum ve ülke demek. Hepimiz zaman zaman bahsederiz Finlandiya’nın eğitiminden. Çok iyi olduğunu söyleriz. Ama kitabı okuyunca daha iyi anlarız buralara nasıl geldiklerini.
Mücadelenin, azmin başarının ve küllerinden yeniden doğmanın hikayesi. Sanırım Finlandiya ile ortak bir kadere sahibiz. Ülkemizin istikbali için verdiğimiz mücadelenin örnekleri çok azdır. Fırsat bulursam kitabı tekrar okumayı düşünüyorum. Ayrıca Atatürk’ün Türk toplumuna tavsiye ettiği bir kitaptır.
Keyifli okumalar.
Okur Takip Önerileri
İvan ilyiç’in Ölümü
Daha önce Tolstoy’dan Hacı Murat ve İnsan Neyle Yaşar kitaplarını okudum. Ama Tolstoy’u İnsan Neyle Yaşar kitabı ile tanıdım. Ahlaki değerlendirmeleri çok hoşuma gidiyor. Bu kitapta da öyle. Kahramanımız İvan İlyiç. Çeşitli memuriyetlerde görev almış, sıradan bir hayat sürmüştür. Fakat yakalanmış olduğu hastalık ona zorlu bir süreç yaşatır. Bence kitabın özü de burada. Hasta yatağındaki bir adamın ölüm ve yaşam arasında mekik dokuması. Yaşadıklarımız... Gerçekler... Bilinen gerçeklerin gerçekliği. Bana göre İvan İlyiç, ölümü ile yeni bir hayata gözlerini açıyor. Bunu son demlerini yaşarkenki düşüncelerinden yola çıkarak söylüyorum.
Ölüm ve ölüm korkusu beşer olan varlık için çok zor bir durumdur. Hatırlamak bile istemez. Ama ne tuhaftır ki ölüm anı, hayatımız boyunca görüp duymak istemediğimiz hakikatleri de gün yüzüne çıkarıyor.
Keyifli okumalar.
Cengiz Han’a Küsen Bulut
Daha önce Gün Olur Asra Bedel kitabı için inceleme yapmış, kitabın devamının Cengiz Han’a küsen bulut olduğunu belirtmiştim. Bugün okuma fırsatı buldum. Yazar, kitapta Kuttubayev’in gözaltına alınmasını ve başına gelenleri anlatıyor. Öyle tasvir ediyor ki kendimi bazen üzgün bazen yorgun bazen de umutlu görüyordum. Kitaptan yola çıkarak şunu söyleyebilirim ki insanoğlu bazen farklı şekillerde sınanır. Sanırım en kötüsü de insanlar tarafından sınanmaktır.(Kuttubayev’in Tabsıkbayev ile mücadelesi ve sonucu bir de Cengiz Han’ın, anne ve babasının ölmesine sebep olduğu bir çocuğun imtihanı örnek verilebilir.)
Dikkatimi çeken bir nokta da “hakim olma”düşüncesi. Bu durum birçok zorluğu da beraberinde getiriyor. Belki de bulutun küsme nedenlerinden biri bu düşünce altında yatıyordur. Ne demek istediğimi kitabı okurken Cengiz Han’ı anlatan kısmı biraz irdelerseniz daha iyi anlarsınız.
Keyifli okumalar.
Bir Şeftali Bin Şeftali
Kitabı okumadan önce hakkında yapılan yorumları inceledim. Değerli olduğunu belirtenler kadar okumaya değmediğini söyleyenler de var. Bence her kitap okumaya değerdir. Önemli olan bizde uyandırdığı duygu, bıraktığı etkidir. Her ne kadar çocuklar için yazılmış bir öykü olsa da yetişkinlerin de okuması gereken bir kitap. 56 sayfadan oluşan ve bir çırpıda okuyuvereceğimiz bir öyküdür. Şeftalinin öyküsü. Çıkardığım iki durumdan bir tanesi anne-evlat ilişkisi. Aralarında oluşan bağı sanırım hiçbir şey ile tarif edemeyiz. Belki de onu kutsal kılan budur. Evladı için kendinden vazgeçebilen yegane melektir anne. İkinci durum ise “aidiyet”tir. Şeftali ağacı her ne kadar bahçıvanın tarlasında doğup büyümüşse de kendini Mehmet ve Ali’nin yanında mutlu hissedip meyve vermiştir. Hayatta da bu böyledir. Ait olduğumuz yerde değilsek çevremizde gelişen durumların pek bir önemi yoktur bizim için. Yapraklarımızı döker, sürekli sonbaharı yaşarız. Tıpkı şeftalinin, Mehmet ve Ali’den sonra bahçıvana hiç meyve vermemesi gibi.
Güneşten yanakları al al olmuş, ısırdığınızda tadı sizi kendinizden geçiren nice şeftalileriniz olsun.
Keyifli okumalar.
Uçurtma Avcısı
Okurken hiç zorlanmayacağımız, dili ile bizi saracak bir kitap. Khaled HOSSEINI’nın diğer kitaplarında da bunu görmek mümkün. Kitaba şöyle bir göz attığımızda baba-evlat ilişkisini, dostluğun,kardeşliğin ve sadakatin bedelini, ülkenin siyasi durumunu, zorluklar karşısındaki fedakarlıkları görürüz. Yazarın kitaplarını okuyup bitirdikten sonra bir müddet kendime gelemiyorum. Sürekli yüreğimde bir sızı hissediyorum. Biraz daha ileriye gidip romandaki kahramanları çevremde aramaya başlıyorum. Ama ne yazık ki insanlar arasında “Baba” ve ”Emir ağa”yı daha çok buluyorum. “Ali” ”Hasan ” ve “Rahim Han” gibi insanların yokluğu beni daha da yoruyor. “Emir ağa” olabilmek çok kolay. Ya da “Baba” ama bir “Hasan” olmak herkesin kaldırabileceği bir karekter değil.
Keyifli okumalar dilerim.
Bir Ömür Nasıl Yaşanır - İlber Ortaylı
İlber Hoca’yı uzun zamandan beridir tanır, sohbetlerini dinler, düşüncelerine önem veririm. “Bir Ömür Nasıl Yaşanır” kitabı hocamızdan okuduğum ilk kitap. Genel olarak sohbet havasında geçiyor. Sanırım bir gazeteci ile olan sohbetinin derlenmiş hali. İlber Ortaylı bu ülkenin yetiştirdiği ve kendisini geliştirmiş ender çınarlardan. Kitapta dikkatimi çeken şey İlber Hoca’nın gördüğümden de kat be kat fazlasıyla bilgi birikimine sahip olmasıdır. Hangi konuyu ele alırsa bunu yaşamından örneklerle anlatıyor. Öyle geniş bir bilgi birikimine sahip ki sanattan spora, edebiyattan tarihe her konuda deneyim sahibi. Gezmek, okumak, araştırmak isteyenler için kitap biçilmiş kaftan. Faydalanmanızı tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
İçimizdeki Şeytan
Kitabın adını uzun zamandır duyuyordum fakat okumak bugüne nasip oldu. Kitabın adını neden içimizdeki şeytan koyduğunu çok merak ettim ve okuduktan sonra bu ismin kitabın özeti olduğunu gördüm. Olayları anlatmak istemiyorum lakin şuna değinmem gerek. Sabahattin Ali, içimizdeki şeytanı ya da şeytanların her bir özelliğini karakterlerde göstermeye çalışıyor. Fakat genel olarak baktığımızda insanın bütün şeytanları kendi içinde barındırdığını görürüz. Bu kitaptan sonra daha iyi fark ettim ki insan ne kadar iyi bir karaktere sahip olursa olsun onun içinde mutlaka şeytan vardır. Kimisinin şeytanı dizginlenmiş, kimisinin uyuyor ya da tabiri caizse yeri ve göğü inletiyor. Bana göre trajikomik olan ne biliyor musun? Yaptığımız şeytanlıkları zekamız ile bol ölçüştürmemiz. Ne kadar şeytansak o kadar zekiyiz. Heyhat!! Ne gariptir insanoğlu. Ayrıca Sabahattin Ali, karakterlerin ‘iç monolog’ u üzerinden yapmış olduğu tahliller de muazzam. Kitapta bizlere dokunacak durumlar görmek pek mümkün. Beni etkileyen en önemli olay Ömer’in Bedri’ye emanet ettiği şeydir.(Söylersem anlamı kalmaz:) Okuyunca anlayacaksınız.)
Sözün özü: Sabahattin Ali bizi bize öyle güzel anlatmış ki kendimizi tanımaya doyum olmuyor.
Keyifli okumalar dilerim.
Gerçeğin Kıyısında
Beni etkileyen kitaplar hakkında inceleme yapmaya çalışıyor, naçizane fikirlerimi yazıyorum. Khaled HOSSEINI’den okuduğum ilk kitap. Daha önce adını çok duydum. İnanın ben hala kitabın etkisindeyim.(Olaylar karşısında gözyaşlarınızı tutamayacağınız için yanınıza mendil almanızı tavsiye ederim.) Meryem... Nana... Celil... Leyla... Tarık... Raşit... kitabı okurken beni öyle bağladı ki gün içinde kitaba ara vermek zorunda kaldığımda bile onu düşünüyorum.(Bugün mahallede yürürken kendimi “acaba Meryem ile Leyla Raşit’e ne diyecekler” diye düşünürken buldum.) Kesinlikle bakış açımızı değiştirebilecek, kadınlarımıza karşı düşüncelerimizi sorgulatacak bir kitap. Vereceğim ipucunu Neşet ERTAŞ ustamızın sözüyle taçlandırmak istiyorum. “Kadınlar insandır, biz insanoğlu.”
Temin edip faydalanmanızı isterim. Keyifli okumalar.
Rüzgarı Dizginleyen Çocuk
Kitap, içindeki görsellerle birlikte 264 sayfadan oluşmakta olup bir çırpıda okunacak akıcı bir dile sahip. Fakat ben kitabın bitmesini hiç istemedim. Kitabın ölümsüz kahramanı William Kamkwamba. Afrika’da hayata dair yaşanabilecek en zor şartlarda yaşamış, rüzgarı dizginleyen çocuk olarak tanıdığımız, koca yürekli, bilge adam. Kitapta doğup büyüdüğü coğrafyaya ayna tutmuş, o coğrafyanın kaderini bütün çıplaklığıyla gözler önüne sermiş. Bu kitaptan daha doğrusu William Kamkwamba’nın hayatından alınacak çok ders olduğunu söylemeliyim.
Kişilik olarak hep mücadeleci bir yapıya sahip olduğumu, bir şeyin sonucunda başarısız olsam da sonuna kadar çabalamam gerektiğini biliyor ve böyle de yapıyorum. Ama rüzgarı dizginleyen çocuğun hikayesiyle tanışınca yolun başında olduğumu fark ettim. Hele ki bu mücadele bütün insanlık adınaysa...
Kitap hakkında detaylı bilgi verip kitabı okuyacak dostların merakını gidermeyi pek düşünmüyorum ama şunu söyleyebilirim. İstemek, azimli olmak er ya da geç başarıyı getirecektir ve kitaplar da bu yoldaki en büyük rehberimizdir. Kitapta mücadele adına gerçek bir yaşam hikayesini anlatıyor. Okumanızı tavsiye ederim. Bu hikayenin beyaz perdeye aktarıldığını da öğrendim. En kısa zamanda izleyeceğim.
İncelememi kitabın da özünü oluşturacak bir alıntı ile bitirmek istiyorum.
“Başarmak istiyorsan tek yapman gereken denemektir.”
Keyifli okumalar...
Gün Olur Asra Bedel
Spoiller içerebilir!!!
Cengiz Aytmatov’un kalemini okuduğum bütün kitaplarında çok beğendim. Bu yazarın yeri farklıdır benim için. Her romanına bir farklı kapılırım. Okuduğum Gün Olur Asra Bedel kitabında da kayboldum resmen. Abutalip’in başına gelenler, Yedigey’in çektiği sıkıntılar, Nayman ana ve oğlu Mankurt efsanesi, Rahim Ali ağa ve Begimay aşkı Kazangap’ın vefatı vs vs. Bunları daha da uzatabilirim. Okurken sanırsın dış dünyadan soyutlanmış, roman içerisinde Yedigey’in etrafında bütün olanları birebir yaşıyormuş gibi hissediyordum. Yer yer ağlıyor yer yer gülüyordum. Cengiz Aytmatov’u sevdiğimi neden özellikle belirtiyorum biliyor musun? Aytmatov “İnsan”ı ve onunla var olan “Nefis” kavramını çok güzel açıklıyor.(Yaşlı bir adam ile 19’unda bir kızın birbirini sevmesi ya da Evli ve çoçukları olan Yedigey’in, kocası ölmüş çocukları yetim kalmış Zarife’ye aşık olması örneklerden birkaçı sadece.)Bu durumu olduğu gibi romanına aktarmakta büyük bir ustalık gösteriyor. Bu kitabın devamı “Cengiz Han’a küsen Bulut” adlı kitabıymış. En kısa zamanda onuda okuyacağım. Keyifli okumalar 1K ailesi...
Bitmeyen Kavga
Spoiler içerebilir...
John Steinbeck, adını çok uzun süre önce duyduğum lakin kitapları ile son zamanlarda tanıştığım bir yazar. Bir kitabı okurken aradığım başlıca özellik kitabın akıcılığıdır. Dili akıcı değilse yazarın düşüncesini öğrenmek güçleşiyor gerçekten.(Tabi burada çevirmenlere çok iş düşüyor.)
Bitmeyen Kavga kitabında özellikle California bölgesinde yaşan insanları, tarım işçilerini ve dertli hayatlarını konu ediniyor. Hissediyorum ki bu işçiler arasında kendisini de bulmak mümkün. Kitabı okurken kendimi kitapta buluyor ya da anlatılanları çevremde yaşıyormuş gibi hissediyorum. Hatta kitap bittikten sonra Jim ile Mac’ın bir yerlerden çıkıp gelerek sıradaki greve beni de götüreceklermiş gibi hissediyorum.(kitabı okuyanlar burada bişeye itiraz edebilirler lakin geniş bir pencereden bakmak gerekiyor.)
Steinbeck, toplumsal ayrışmayı, adaletsizliği ve buna benzer durumlara karşı mücadeleyi, direnişi kendine has üslubu ile muhteşem bir şekilde anlatıyor. Okunması gereken bir yazar. Keyifli okumalar...
Ayrılığın Birlikteliği
Sözlerime nasıl başlarsam başlayayım ne Maya’nın ne Max’ın ne de Nadia’nın yaşadıklarının bende bıraktığı etkiyi anlatamam. Zaten bu gücü de kendimde bulmuyorum. Öyle bir aşk düşünün ki “aşk”ı yeniden yorumlasın. Öyle bir kadın düşünün ki “Kadın” olmayı yeniden tanımlasın ve öyle bir erkek düşünün ki yeryüzünde “erkek” olmayı yeniden yorumlasın. Sen sevdiğini kaybedip kavuşamayacağını sanırsın da bilmezsin ki küllerinden yeniden sonsuzluğa doğacaksın.
Yazar, “elveda Max, elveda Nadia” dediğinde onların ölümsüzlüğüne merhaba diyenlere selam olsun...
Kelebeğin Rüyası
Satırlarıma başlarken ilk defa yazdığımı belirtmek isterim. Bilmem belki de okuduğum bu kitabın arasında akıp giden göz yaşlarımdır bana bunları yazdıran. Öğretmenim ben. Öğretirken öğrenen bir öğretmen. Hiçbir şekilde bir parti,dernek,vakıf adı altında basılan kitapları okumamazlık etmedim,öteleyip hor görmedim. “Kimin dediğine değil ne dediğine bakmalı” düsturu ile okudum. Dedim ya ben bir öğretmenim. Eğitim nerde biz orda olmalıyız. Kitabı ilk elime aldığımda adı dikkatimi çekti. KELEBEĞİN RÜYASI. Bu başlık altında yazılan 500 sayfa ne kadar ilgi çekebilirdi ki? Ama daha ilk satırlardan itibaren sadece ilgimi değil bütün benliğim ile beni kendine doğru çekti. Sanırım sebebi YAŞANMIŞLIKLAR ve MESLEĞE ADANMIŞ BİR ÖMÜR. Size kitabı öz bir şekilde anlayabilecek üç kelimeden bahsedip bitireceğim. ÖĞRETMEN ÖĞRENCİ ve MASUMİYET.
Okuduğunuz vakit akan göz yaşlarınızın ve yer yer kahkahalarınızın hayatınıza yeni bakış açısı getirmesi dileğimle...
