Ne hoş bir güzelliği vardır; Hafif adımlarla, dünyadan gülümseyerek geçenlerin. Kimseye bir kötülüğü dokunmadan yaşayanların. Onurlu bir yaşamı seçenlerin.
Dostoyeski'yi okurdum ya da Gorki'yi. İnsanın karnı tok, sırtı pek oldu mu başkalarının yoksulluklarını okuması, merhamete gelip iç çekmesi ne tatlıdır.
Bir gün yaşlı bir Münzeviye sorarlar:
(Münzevi: insanlardan kaçan yalnız yaşamayı tercih eden insan anlamındadır.)
“Sürekli yalnız olmaktan bıkmıyor musun?”
Münzevi cevap verir:
-“ Yapacak çok işim var”. İki şahin eğitmem gerekiyor.
Ve iki kartal.
İki tavşan sakinleştirmek ve yılanı eğitmek.
Eşeği motive etmek ve aslanı evcilleştirmek.”
**”Ama