Zeynep
@Zeyneppyyr
instagram.com/blogwithzey_?ig...
𝐻𝑖𝑠𝑡𝑜𝑟𝑦
ᵃⁿᵈ ᶜᵘˡᵗᵘʳᵃˡ ʰᵉʳⁱᵗᵃᵍᵉ ᵗᵒᵘʳⁱˢᵐ
Y.Lisans
İstanbul
4 Şubat
89 okur puanı
Mart 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sevgilerde
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı.
Aşk sahip olmaz, aşka sahip olunmaz;
Aşk, aşka yeter.
Aşıksanız "Tanrı kalbimde" değil, "Tanrı'nın kalbindeyim" demelisiniz.
Ayrılık vakti gelip çatana denk kendi derinliğini bilmez aşk.
Okur Takip Önerileri
Meczupluğumda hem özgürlük, hem de güvenlik buldum;yalnızlığın ve anlaşılmaktan uzaklığın güvenliği, zira bizi anlamayanlar içimizde bir şeyi esir ederler.
Sonra dedi ki El Mitra, bize Aşk'tan bahset.
O Ama daha fazla oyalanamam.
Tüm varlıkları kendine çağıran deniz beni çağırıyor, yola koyulmalıyım.
Çünkü kalmak, gece vakti saatler cayır cayır yansa dahi, donmak ve kristalleşmektir, sonra da bir şekle zincirlenmek. başını kaldırdı, insanlara baktı ve bir dinginlik
aktı onlara.
Muhteşem bir sesle şunu söyledi:
Aşk sizi çağırdığı vakit, onu takip edin, yollanı zorlu
ve sarp olsa da.
Ve kanatları sizi sardığında ona teslim olun,
Kanadının tüylerinde gizlenmiş kılıçtan yaralansanız da, Size konuştuğunda ona inanın. Sesi, bahçeyi viraneye çeviren kuzey rüzgârı gibi düşlerinizi kırıp geçse de.
Çünkü aşk, sizi taçlandırdığı gibi çarmıha da gerecektir. Tüm bunları büyümeniz namına yaptığı gibi öte yandan budayacaktır sizi.
Güneşte titreşen en narin dallarınızın yükseklerine tırmanıp okşadığı gibi,
sizi. Toprağı kavrayan köklerinize değin alçalıp sarsar sizi.
Ama daha fazla oyalanamam.
Tüm varlıkları kendine çağıran deniz beni çağırıyor, yola koyulmalıyım.
Çünkü kalmak, gece vakti saatler cayır cayır yansa dahi, donmak ve kristalleşmektir, sonra da bir şekle zincirlenmek.
Bir Meczuba Nasıl Dönüştüm?
Bir meczuba nasıl dönüştüğümü soruyorsun. Şöyle oldu: Bir gün, pek çok tanrının doğumundan çok önce, derin bir uykudan uyandım ve tüm maskelerimin çalındığını fark ettim; yedi hayata uyarlayıp yedi hayatta biçimlendirip giydiğim yedi maskenin...
Kalabalık sokaklarda maskem olmadan, "Hırsızlar, hırsızlar, lanet olasıca hırsızlar!" diye bağırarak koştum.
Erkekler ve kadınlar bana güldü, bazıları da
korkularından evlerine sığındı.
Ebeveynler ve çocuklar kolayca aynı dalga boyuna ulaşırlar ve çocuklar, ebeveynlerinin tepkilerinde kendilerini tanırlar, bu, onların kim olduklarını hissetmelerini ve bilmelerini sağlayan anahtardır.
Duygularımızı paylaşmanın rahatlığı o kadar özgürleştirici olabilir ki, eğer bunu yapmayı başarırsak, çoğumuz, kendimizde bir sorun olduğuna dair hislerimiz hakkında konuşma cesaretini toplamamızın neden bu kadar uzun sürdüğünü merak edebiliriz.
İnsanların yargılamasından korkmak bizi gerçekten yapmak istediğimiz şeyi yapmaktan alıkoyar ve bu yüzden diğer insanların onaylayacaklarını düşündüğümüz şeyleri yapmaya odaklanmanızı sağlar.
Yakınlık tehditkar hissettirdiğinde, öfke veya tiksinti, hem insanlarla hem de kendi sevgi ihtiyacınızla aranıza mesafe koymak için uygun bir araçtır. Bu, incimiş bir çocuğun öfkeyle " Ben gidiyorum! Beni bir daha göremeyeceksin! " diyerek kaçması gibidir.
Ve zaman ilerliyordu, zaman kaçıyor, zaman kendini kaybediyordu; duvardaki saat düşüncelerden daha yakındı hayata.
Akşamları insan havayı eli, yüzü gibi sıcacık hissediyor ve yürürken gözlerini kapattığında eriyip havada sınırsızca uçuyormuş hissine kapılıyordu.
Bir mucize olması gerekiyormuş gibi geliyordu ona, çünkü başka bir şey olduğu yoktu, kader susmak istiyorsa, konuşturulmaya zorlanmamalı, sadece olacaklara kulak kabartılmalıydı.