Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Zarife

Öfkesi, sabırsızlığı, siniri, merakı, çaresizliği ve son bir kaç günde yaşadığı ihanet onun bir yetişkin olmak konusunda verdiği çocukça çaba tarafından bastırıyordu ve şimdi hepsi ağlamasıyla boşalmıştı. Bu onun çocukluğunun son ağlama kriziydi; en sonuncusu ve en kontrolsüzüydü. Hayatında son defa kendisini zayıf bir şekilde gözyaşlarına teslim edecekti. O hayal kırıklığı ve öfke anında her şeyi ağlayarak dökmüştü: Güven, sevgi, inanç, saygı... Bütün çocukluğunu döküp atmıştı.
Reklam
"Çocuklar garip küçük yaratıklardır. Eğer çok korkutulmuşlarsa, özellikle de anlamadıkları bir şey yaşamışlarsa, bu konu hakkında konuşmazlar. Her şeyi içinde saklarlar. Hatta görünüşe göre belki de unuturlar. Fakat olup bitenlerin anısı bilinçaltının derinliklerinde gizlidir."
Rita Skeeter'dı bu. Bu gün üzerinde asit yeşili bir cüppe vardı;rengi elindeki Tez-Tekrar Tüyü'yle mükemmel kaynaşıyordu. "Tebrikler, Harry!" dedi, ona gülümseyerek. "Acaba iki kelime bir şey söyleyebilir misin? O ejderhanın karşısına çıktığında kendini nasıl hissettin? Puanlamanın adil olup olmadığı konusunda şimdi ne düşünüyorsun?" "Evet, iki kelime söyleyebilirim," dedi Harry hiddetle. "Hoşça kal." Ve Ron'la birlikte şatonun yolunu tuttu.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Görebileceğin tüm rüyaların en muhteşemi hayallerinde saklıdır. Hayalin ise düşündüğünden de yakındır. Onu gerçekleştirenler iz bırakanlardır."
"Senin bağlılığın ödeklikten başka bir şey değil. Gidecek başka yerin olsa şimdi burada olmazdın."
Reklam
"Sanıyor musun ki sevdiklerimiz ölünce bizi gerçekten de terk ederler? Zora düştüğümüzde onları her zamankinden de berrak bir şekilde hatırlamadığımızı mı sanıyorsun? Baban senin içinde yaşıyor Harry ve ona ihtiyacın olduğu zamanlarda kendini açıkça gösteriyor. Başka nasıl gidip de özellikle o Patronus'u yaratabilirdin ki? Çatalak dün gece yine koşuyordu."
Sayfa 388Kitabı okudu