Belki de yüreksizlerin asıl cezası budur; gerçeği, iş işten geçtikten sonra artık yapılacak hiçbir şey kalmadığında görmek, anlamak...
Sayfa 416Kitabı okudu
At vuruldu; içim paramparça rüveyda.
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu.
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin,
ben burda damla damla eriyip akıyorum.
yine de, çiğnetemem kimseye gururumu
istenmediğim yeri sessizce terk ederim.
Hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim
"Sevda benim sessiz ağırlığımdır."
Okur Takip Önerileri
"Bana gelirseniz şayet yavaş ve yeğni gelin. Yalnızlığımın ince çinisi çatlamasın."
Tenini kalbinle bitiştir
Ve sabah gelince yeniden, tenine dokunur ötelerin hülyası; göğsüne değer bin İsa nefhâsı. Yusuf kokulu gömlekler sarılır tenine. Musa gibi elini göğsünden çıkarırsın. Uzaktan bir ateş görmüşsün gibi kıvılcımlanır gökler, yeniden dirilir gibisin. Unuttuğunu da unuttuğunu hatırlarsın yastığının kuytusunda. Rüyalardan dönersin. Yeniden yüklenirsin hicranları. Biriktirmeye başlarsın yeniden. Çoğaltmaya ayarlarsın kendini yine. Lakin hâlâ yırtıktır hayatın cepleri. Ayaklarının ucuna dökülüyor zamanın parçaları. Bir secdenin pınarında söndürüyorsun kalbinin yangınlarını. Günde beş vakit yıkanıp arındığın nehirdir namaz.
Bir engereğe avucunuzdan yemek yemeyi öğretebilirsiniz ama ısırma arzusunu içinden söküp alamazsınız.
