CIORAN, bir inanç krizinin sonucu olan Gözyaşları ve Azizler de, insanın derinliklerine, hatta uçurumlarına iniyor ve kendi deyimiyle gözyaşlarının kaynağmı araştırıyor. Orada azizler ve azizelerle birlikte Bach’ı, Mozart’ı, Van Gogh’u, Dostoyevski’yi. Rilke’vi, Mevlâııa’yı ve Şems’i buluyor. Sonra acının, ölümün, yalnızlığın, şüphenin ve umutsuzluğun doruklarına ulaşıyor yeniden. Belki de bu yüzden, tüm çelişkileri ve aşırılıklarıyla Cioran’ıtı en çok Cioran olduğu kitap olarak tanımlanıyor Gözyaşları ve Azizler.
“Ben hiç ağlamadım için gözyaşlarım düşüncelere dönüştü."
(Arka kapak)
