“İnsan her zaman sözüne sadık, güven sahibi, kendine emanet edileni canı pahasına koruyan, düşküne yardım eden ve herkesin namusunu kendi namusu gibi görüp kollayan, gözeten olmalıydı..
"Ey Peygamberim hayret edip, acıdığın insan var mıdır?"
"Dili ile âlim, kalbi ile cahil olan insana hem hayret eder hem de acırım. Ağzını su ile temizler de yüreğini maneviyat ile arındırmaz. Vay onun haline!“
Sıvaslı Aşık Veysel, bir şiirinde "Şeytan'ı neden yakmadın/Cehennemin var da senin" der. Veysel'in memleketi Sivas'ta "Şeytan
Aziz" diye bağıran kalabalık işi Allah'a havale etmeyip "şeytan"ını kendi yakmaya kalktı ve bedeli 37 can oldu.
Aziz Nesin alevlerin içinden yanmadan çıkmıştı sonunda. Ama Madımakta alevlenen insan alevlerinin yakıcılığını yüreğinin en derin yerinde hissetti.
Üç yıl önce, bilileri tarafından yakılmaktan son anda kurtuldu. "Öldükten sonra yakılma vasiyeti "ni kabul ettirebileceği günleri görmek için çok direndi ama, kalbine söz geçiremedi. Yakılmaktan kurtulduğu günün, üçüncü yıl dönümünün üçüncü günü kalbi tekledi. Her şey aynı yaz ayının iki gününde oldu: 2 veTemmuz.
Üç yıl önce, Madımaktaki alevleri söndürebilecek tercihen gri yağmurlardan eser yoktu. Rakipler bütün kılıçlarını çekmiş deniz ise çok uzaklarda kalmıştı, köpürüp köpürmediği bile bilinmiyordu. Saatler sonra, ölüm, bereketli bir insan ayından dönmüş olacaktı. Terkisinde, Aziz Nesin diye biri yoktu. Üç yıl sonrası için, Çeşme Alaçatı'ya randevu verilmişti.
Eğer içinde Allah aşkı yoksa bir ömür bir gece kadar hareketsiz eğer içinde Allah aşkı varsa, bir gece bir ömür kadar bereketlidir; gece Kadir Gecesi'nin bin aydan hayırlı olmasının anlamı da budur.
1902 yılı sonrasında Ermeniler aralıklarla da olsa doğu bölgelerinde başkaldırılarına devam ettiler. Bu noktada Sason tepelerinden Muş ovasına, oradan da Van'a kadar yayılan isyanlarda Taşnak Cemiyeti'nin ünlü çete reisleri isyanları bizzat yönetti.
Şimdi düşünüyorum da, sevgi bir ışıktı. İnsanın yaşarken yolunu aydınlatan, dünyayı başka bir gözle daha güzel görmesini sağlayan temiz bir histi. İçinde sevgi olanın, artık kötülüğü barındıranayacağı bir duyguydu...