Endülüslü bir çoban olan Santiago, bir gün rüyasında Mısır piramitlerine gitmesini ve orada büyük bir hazine bulacağını gösteren bir düş görür. Bu düşü iki defa görmesi üzerine bir çingene falcıya gider. Falcının yorumları üzerine piramitlere gitmeye karar verir. Yolculukta, Salem kralı bir hırsız, bir İngiliz, bir billuriye tüccarı ve en sonunda simyacı ile karşılaşır. Her biri onun kişisel menkıbesini gerçekleştirmesi için birer basamaktır. Tabii ki bu hikayeyi çok duymuşuzdur: Hazine yolculuğa çıkan kişinin ilk olduğu yerdedir, başladığımız noktaya her zaman geri dönüyoruz.
Kitaba felsefe okumalarına giriş niyetiyle başladım ve beni çok şaşırttı. Basit bir hikayeyi çok eğlenceli ve felsefi bir esere dönüştürmüş yazar. İşaretler ve anlamlar evrenin dili. Kitap boyunca mistik bir hava hakim oluyor üzerinizde. Evrenin işaretlerini arıyorsunuz. Tabii ki bu durum, kitabın bana hitap etmesiyle de alakalı. Hayata her zaman bilim çerçevesiyle bakan biriyim. Ama mistisizm beni her zaman kendine çeker ve büyüler. Kitap bana bunu veriyor. Kitabı ne kadar sevsem de vermek istediği felsefi düşüncenin tutarsız olduğunu düşünüyorum. Gençin işaretleri takip etmesi ve evrendeki gizi anlaması gerekir, ama en başından beri işaretler kendisine açık bir şekilde verilmişti: Gördüğü düş, Salem kralı, simyacı... Bunlar hep açık işaretlerdir. Bu anlamda genç, aslında anlam olarak açık olan şeyi takip etmiştir ve onu her zaman açıkça yönlendiren birileri yanında olmuştur
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
