Kim olursan ol, durumuna bakma, aldırma.
Dayanamamış yalvarışına vermiş Priamus'a
Hector'un ölüsünü Achilleus.
Yumuşatır Tanrıların bile hıncını yakarışlar. Söz ver bol bol, ne gider elinden?
Kim olsa zengin olabilir söz verme konusunda.
Umutlar avutur, oyalar kişiyi uzun uzadıya.
Tanrıça aldatırsa kadın ne yapmaz..
Elin açık olunca bırakıldığın gündür.. Giden almış alacağını, nesi eksilmiş onun. Verir görün de verme boyuna, çok umuda düşürür
Onun da gönlü çekiyordu bir erkeğin
Altında yatmayı, besbelliydi durumundan
Ne gün kuşansa savutlarını Achilleus
Bıraksa elinden işi, "kal, gitme" derdi.
Neresinde bunun güçlük, neden kızlığını bozanı
Yalvarır alakoymak istersin yanında Deidamia ?
"Shakespeare nasıl da nefret ediyordu insanlardan - giyinmekten, çocuk sahibi olmaktan, ağzın ve midenin pisliğinden! Bunu artık açıkça görüyordu Septimus; mesaj sözcüklerin güzelliğinde gizliydi. Bir kuşağın, allayıp pullayarak bir sonraki kuşağa geçirdiği gizli işaret nefretti, kindi, çaresizlikti. Dante de böyleydi. Achilleus da böyle."
Kırmızı Kedi Yayınları, Çeviren: İlknur Özdemir
“Shakespeare nasıl da nefret ediyordu insanlardan – giyinmekten, çocuk sahibi olmaktan, ağzın ve midenin pisliğinden! Bunu artık açıkça görüyordu Septimus; mesaj sözcüklerin güzelliğinde gizliydi. Bir kuşağın, allayıp pullayarak bir sonraki kuşağa geçirdiği gizli işaret nefretti, kindi, çaresizlikti. Dante de böyleydi. Achilleus da böyle.”