Gün geçtikçe maddeye doğru yönelen insan, dünyaya gelişimizin gerçek gayesini insanları sevme, iyilik ve yardım etme olduğunu bilmezlikten gelir. Hatta dünya nimetleri onun gözünü öyle kamaştırır ki, bunun dışında kalan şeyler üzerinde düşünmeye bile yanaşmaz. Zevklerin ortasında insan, kendisini ölümsüz bir varlık olarak görür veya böyle bir aldanışa kapılmayı hissiyatına daha uygun bulur.