adamın kitabı..
Adam kitap yazdı.
Herkes kitabı okuyamazdı..
Kitap okuyan da azdı.
Ama birşeyi ve birçok şeyi anlatmalıydı..
Az şeyle çok şeyi anlatmalıydı..
Sayfaları azalttı olmadı..
Belki birkaç satırla, olmadı.
Belki birkaç cümle.
"... Çoğu kimse gözleri kapalıyken bakamayacağını zannederdi ama aslında bakılabilirdi gözler kapalıyken. Gözler açıkken sahibini kandırır, önemsiz şeyleri de gösterirlerdi. Ama gözünü kapayan sadece önemli şeyleri görürdü..."
Bir teşbihle ancak böyle güzel anlatılabilirdi..
" Aşk bazen yeni bir eve taşınmak gibidir. Önceleri bütün bu yeni şeylere aşık olur, her sabah, sanki korkunç bir hata olmuş da böylesi harika bir yerde yaşamamanız gerekiyormuş gibi birileri içeri dalıp sizi sahip olduğunuz şeylere dair duyduğunuz o mutlu şaşkınlıktan uyandıracak zannedersiniz. Derken aradan yıllar geçer ve duvarlar rutubetlenir, parke aşınır ve artık o evi mükemmel olduğu için değil, tam tersine, mükemmel olmadığı için sevmeye başlarsınız. Kusurları ve çatlakları ezberlersiniz. Soğukta anahtarın kilitte kalmasını önlemek için ne yapmanız gerekeceğini öğrenirsiniz. Hangi parkenin gıcırdadığını, giysi dolabını ses çıkarmadan açmayı ve evinize dair bütün o küçük sırları ögrenirsiniz. "
