Cebirle bulamıyorum üzülme
Dünyam sensiz daha güzel olamaz
Her gidişin dönüşü olmasa keşke
Herkes kaldığı yerden de sevebilse
Zaman bir oyun bozan senin gibi
Bir yanımda yoksulluk var
Bir yanımda bitmez tükenmez sevdan
Uzun uzadıya özlüyorum
Nerden başlayacağımı bilmiyorum sarılmaya
İnsanlığı bilmem de aşk ölmüş
Gözlerin ne ara unuttu beni
Dilin bir volkan misali sönmüş
Ne acı hiç yokmuşum gibi söyleyiveriyor adımı
Herkes nasibi almış mutluluktan
Kiminin yarını var avunduğu
Aldırmam sende bulmuşsun aşkı benim olmadan
En çok o acıtıyor canımı verdiğin sözlerin yılı dolmadan.
Yaşamım, kalbimi unuttu
Gözlerim adımı
Yaşamım, bahçeye açılan pencere
Yaşamım
Sayfa 154 - Mahmud Derviş
İlkini hiç sevmedim, adını bile unuttum. İkincisini çok severdim, adımı bile unuttu.
Olur da bir gün biri çıkar
da sorarsa beni şayet,
Seni ne çok sevdiğimden bahset.
O seni deli dolu severken
Sevgimden boğulduğundan bahset.
“En saf, En temiz duygularla
tepeden tırnağa âşıktı bana” de.
Ben geçtim, o geçmedi”