"Hava iyi olur insan gezmek ister. Alıp başını yürümek ister, hiç yürümediği yerlerde. Gözü kesse, varlığını unutmamışsa, varlığına ihtimal veriyorsa, şehir dışındaki kırlara vurmak ister. Ya da hava bozar evinden çıkmak istemezsin; sobanın üstünde fokurdayan çaydanlıktan çay koyup şekeri biraz hızlıca karıştırdığında aklına dışarıda yapman gereken bir iş gelmesinden korkarak, yavaş yavaş karıştırır, dışarıda olmayışına sevinirsin. Hadi, biraz daha ileri gidelim. Hava güzeldir, sen yine de evde oturmak istersin. Zor gelir bir şeyler, ne bileyim, güneşin bir görünüp bir yitmesine göre ceketini giyip çıkartmak, hava güzel diye ipini koparıp kendini dışarı atmış insanlara çarpa çurpa yürümek. Bunu da anlayışla karşılamalı. Hatta bizim güzel dediğimiz havayı çekilmez bulan ruh durumlarına da eyvallah, ama benimkine ne demeli? Bu güzel havada yürümek istememem neyse de, bu niye canımı sıkıyor? Yaşlılık mı? Kahretsin, yaşlılık, kimsenin dönüp bakmayacağını bildiğin halde, yalnız da olsan ağlayamamak olmalı. Ağlama öncelerinin burun sızısı, el titreyişi var üstümde, bir de ağlayamamanın öfkesi."
Sayfa 56
Cehennem hatıraların küllenmesi, ümitlerin susması. Cehennem haykıramamak, ağlayamamak. Cehennem çöl değil, kuyu: sularında yıldızlar parıldamayan kör bir kuyu cehennem.
Hayat bazen çok yorucu, yıpratıcı, kaos, kötü anılarla doludur. Ben her kes gibi iyi olucak demeyeceğim bunu bilemeyiz, ama şunu söyleyeyim ki ağlayın ne kadar ağlaya biliyorsanız ağlayın. Ama en kötüsü ağlayamamak ki ben onu yaşıyorum o kadar ağladık ki ağlayamıyoruz buna ise... Bir tavsiye veremiyeceğim o yüzden hayatı akışına bırakın gitsin be...
Ölmek; artık görememek, sesleri işitememek, düşünememek, hayal kuramamak, sevememek, ağlayamamak, öfkelenememek, sevinememek, heyecanlanamamak, güzel şeylerden keyif alamamak, portakallar çiçek açtığında mutlu olamamak, yıldızlı gecelerde gökyüzüne bakıp Allah'ın kudretine hayret edememek, hatırlayamamak, kitap okuyamamak, şarkı söyleyememek ve şiir yazamamaktı.
Sayfa 39 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
"Dante Cehennem’i anlayamamış dostum. Cehennem hatıraların küllenmesi, ümitlerin susması. Cehennem haykıramamak, ağlayamamak. Cehennem çöl değil, kuyu: sularında yıldızlar parıldamayan kör bir kuyu cehennem. Çölde yıldızlar konuşur, rüzgar konuşur…"
Cemil Meriç
"Yalnızlık, eski ve güzel bir alışkanlık olsa da ayrılıklar yürek sızlatıyor kimi zaman. Gidenin peşinden öylece bakakalma, kalakalmak orta yerinde telaşlı bir kalabalığın. El sallayamamak sesini duyuramamak.
Ve en kötüsü de ağlayamamak.
Yakıştıramamak çünkü kendine onca insan içinde damla damla erimeyi..."
Sayfa 86Kitabı okudu
