Gidip de yorulma çok uzaklara
Sen, 'sen'i gel benim içimde ara
Umut güneşimin mor bulutlara
Girip girip çıkışında sen varsın
Sen varsın, sen varsın, sen varsın
Gönül tezgahında şiir dokudum
İplik iplik nakışında sen varsın.
Aşk yolunun kanununu okudum
Madde madde yokuşunda sen varsın
Ah sen, sen, sen
Sen, sen, sen
Madde madde yokuşunda sen varsın
Madde madde yokuşunda sen varsın
Yar, yar, yar, yar, yar
Bazı vakitler tren geçiyor evin yakınından
Yaşlanıyorum pencereden her bakışımda
Anna Karenina'yı taklit ediyor zaman,
Atıyor kendini raylara.
Neden her aşk
Bir kadının cenazesini kaldırır mutlaka.
Varlığı bestenigâr,
yokluğu deniz gibi
Gönül, safkan bir
vefâ atlasında şahlanır
Soylu fırtınalarda kaybolan
bir iz gibi
Çölde aşk sûretinde
bir âhû peydahlanır.
Kum, yaldızlı giysiler içinde
meşhûr güzel
Ay öper eğilerek
çölün yanaklarını
Sahilini kaybetmiş
mecnun bir deniz gibi
Bir sâyeban altında
yürür hazînesine
Kâh takılır uzaktan
bir belânın sesine
Kâh yüzü yıldızlara
benzeyen bir rüyadır
Bin tepede bayrağı
dalgalanır Leyla'nın
Oysa aşk,
karanlıkta ölümcül bir hülyadır.
Hadi gel döndür beni
Bir gülüşüne bakar hepsi
Ah deli sevgilim
Ah benim depresyon güzelim
Sevgilim sola döndüm seni gördüm bozuldu ezberim
Bilsen seni nasıl görür ah bu çekik gözlerim
Aklım fikrim sende bu doğru çok özledim