Merhaba bugün neden daha önce okumadım dediğim bir kitap ile geldim. Benim John Steinbeck'in okuduğum ikinci kitabı ve ikisi de mükemmeldi. Yazar artık benim en sevdiğim yazar oldu.
Bazı kitaplar dönüm noktası olur ya bu da öyle bir şeydi. George ve Lennie asla unutmayacağım kahramanlar oldu. Sefaret içinde yaşarken kurdukları dostluk ve hayallerini okurken her sayfada ah çekecek ve sona doğru hem kitap bitiyor hem de neler okuyor diye ağlayabilirsiniz.
George ve Leinne birbinden çok farklı ama birbirine ölümüne dost diyebiliriz. George zeki biri ama Leinne fiziksel olarak çok güçlü ama saf bir karakterdir. Leinne merak ettiği her şeye dokunmayı seven biri tabi bu da her zaman başına bela oluyor. Girdikleri her işte Leinne'nin hatalarından dolayı atılıyorlar. Son girdikleri çiftlik onların belki de sonu oluyor.
Kitap dostluğu çok güzel işlemiş ama dostluktan daha güzel bir konu işçi hayatını çok güzel işlemiş. Bence nerede çalışırsan çalış fark etmiyor bütün işçilerin hayali olduğunu güzel işlemiş. George ile Leinne'nin en büyük hayalleri kendilerine ait küçük bir bahçeli evleri olmasıydı. Böylelikle kimse için değil kendileri için çalışmış olacaklardı.
Acaba bu hayal gerçek oldu mu ? Hadi okumaya keyifli okumalar.
Kitabı okurken karakterlerini Keloğlandaki "Uzun Ve Huysuza" benzettim hatta öyle de bildim. Kitap benim için hüzünlü bitti, az çok ne olacağını tahmin ediyorsunuz tabi :(
Kitabın konusu: George ve Lennie adında iki çiftçi işçimizin hayatını anlatıyor. Aileleri olmayan bu karakterlerimiz yaşamlarına devam edebilmek için aylık olarak az buçuk para kazanıp yollarına devam ediyorlar. -George'nin de bence yapmak istediği diğer işçiler gibi parasını genelevde harcamaktı-. Lennie sırf mutlu oluyor, onun başını etini yemiyor diye ona hayaller söylüyordu. Kendilerine ait küçük bir yer alacaklarını, toprağı envai sebzeler ve meyveler ile ekeceklerini, çeşitli hayvanları olacaklarını -özellikle tavşanın olacağı- bir hayali anlattırıyor Lennie. Bir zaman George çalıştıkları yerdeki ihtiyar temizlikçi Candy'nin birikmiş parası olduğunu (geçirdiği kaza sonucu ona verilen para) bilince bu hayalin gerçek olduğuna inanmıştı.
Fakat Lennie'm aklı kıt olduğu için bir davranışın iyi mi kötü mü olduğunu ayırt edemediği için sonu hazin oluyor.
Sevdiği, okşadığı bütün köpeklere, tavşanlara bilmeyerek zarar verdiği için Curley'in karısı da diğer hayvanların hazin sonuna tâbi oluyor.
Masum, zararsız, herkesten uzak, kendi halimde bi dağ başında yaşamanın hayalini kurduğum zamanları hatırlattı bana bu kitap. Onlarınki gibi kendi toprağıma ekip istediğim gibi yaşamak, kimseye hiçbir şey için hesap vermemek. Benimkinde, hiçbir insanla iletişim kurmak zorunda olmamak arzusu da vardı tabi... Şimdi o yolun çok uzağında olup başka hayaller kurduğum bi güne de uyansam, kitapta bunu hatırlamak güzeldi.
İnsanlar hayalleri için yaşıyor gerçekten. Hayatta bağlıyor bizi. Basit yaşamalı, küçük şeylerle mutlu olmayı öğrenmeliyiz. Ah Lennie, bu dünyada senin kadar masum insanlar için hiç de uygun bir yer değil, olmuyor da hiçbir zaman. Unutmayacağım seni...
Lafın kısası, herkese tavsiye ederim elbette. Bu kısa hikaye umarım hayatınıza bir şeyler katar
Bugün içimi hem burkan hem de bazı gerçeklerle yüzleşmemi sağlayan bir kitabı bitirdim. "Fareler ve İnsanlar"ı. Kitabın başları öyle güzeldi ki. Lennie ve George'un sürekli olarak kurduğu hayaller -özellikle Lennie'nin tavşan hayali- benim yüzümü tebessümle dolduruyordu. Birazcık kitabın özetinden bahsedeyim. Kitap, George ve
