"Elindeki çay bardağını bırakıp ablasına döndü, oynadıkları lades oyununu hatırladı birden biraz etkilenmişti doğrusu, kazanacağindan çok eminken ablası kazanmıştı,her zaman ne olacağını kestiremeyiz diye düşündü lades oynarken Kendi hayatını bağışlamak maddeside olsaydı çoğu insan zamanından önce ölürdü diye düşüdu.Durdu birden nereden
Shakespeare
_Dünya büyük bir tiyatro sahnesi gibidir. Herkes bu sahnede rolünü oynar; rolü bitince de bu sahneyi sonsuza dek terk eder.
_İnsanı yoran yaşadığı hayat değil, taşıdığı maskelerdir. Tanrı size bir yüz vermiş; bir tane de siz eklemeyin.
_Beğendiğiniz bedenlere, hayalinizdeki ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz.
_Madem bu dünya bile yok olacak bir
Politik Yorumlar
_Türk olarak arabistan'a gidiyorsun. İnsanlar seni Türkçe selamlıyor; camilerden her gün Türkçe dualar yükseliyor; senin toprağını kutsal kabul edip senin gibi giyinmeye, düşünmeye ve konuşmaya çalışıyorlar. Yerde Türkçe bir yazı, örneğin Türk malı bir çikolatanın ambalajını görünce öpüp yerden alıyorlar. Okullarında senin tarihin,
Hayatın inişleri ve çıkışları vardır. Benim ruh halimin ve yaşama sevincimin de öyle.
Ah güneş ne güzel doğuyor, bulutlar nasıl da renkten renge giriyor... Bu içime çektiğim nefeste lezzetli bir yemek keyfi var. Sevdiklerim... Yanımdalar. Az önce birine yazdım, şimdi diğerini arayayım da çay içelim. İşte yarım saattir beklediğim otobüs geldi. Şu kenara geçeyim.
Kitabımı okurken bir yandan yazmakta olduğum makalemi düşünüyorum. Ara ara kitaptan kopup yola dalıyorum. Kitap karakterleri... Şimdi sanki ben de onlardan biriymişim gibi hissediyorum.
Yapacağım çok şey var ama hepsini keyifle yapacağım. Hayat çok güzel. Şu an ölmekten korkuyorum.
Şu an ölmemeliyim.
Hayatım en başından beri zorluklarla doluydu. Ben doğduğum an dahi hayat yarışının başlangıç çizgisinin gerisinden başlamışım.
Bugünün yarından farkı ne? Her günüm işkencelerle dolu sanki. Nefes alırken boğuluyorum ben. Keşke nefes almasam. İnsanlardan nefret ediyorum.
Şöyle herkesten uzak, bilmediğim bir şehirde yaşasam ne güzel olurdu... Yalnız kalabilirdim. Yalnızlık... Ne güzel şey. Kimsenin bakışına dahi maruz kalmak istemezdim şu an.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Hiçbir şeyden keyif almıyorum. Yapmam gereken çok şey var ama olabildiğince azını yapacağım. Bıktımmmmm.
Şu an ölebilirim. Şu an ölsem hiçbir şey kaybetmem. Ölüm ne kadar huzurludur. Ruhumun ağrısı ölümle diner gibi geliyor.
Tam şu an ölmeliyim.
imanın yedinci şartıydı seni sevmek
insan nasıl vazgeçer kollarında kendinden kendin den bile vazgeçtiğinden ,beklide vazgeçtiğin kendindi , olmak istemediğin ,insan nasıl ihanet eder yada ihanet ettiğin kendindi o kollarda eriyen hayaller kuran kadındı savaştan kaçmış bir er kadar korkak, sonra yenildim diye inleyecek kadar alçak; bana yorgun argın baktın ya. bana canım yanıyor