Ruhu yaralarla dolu bir kadının daha güçlü olduğunu biliyor musunuz?
Neden mi kaybetme korkusu olmayan kadınlardır.
Zamanında kaybetmiştir heveslerini, hayallerini, umutlarını, beklentilerini.
Hayatla kavgası bitmemiş.
Ben ölmeden asla der gibi, gözleri birer mermi, dili hokkalı, yüreği yaralı olsa da.
Tutar hayatın ensesini, ah o kadınlar biraz deli benim gibi...!
Bir Bayram Günü
Günün henüz ağarmaya başladığı saatlerde çayır çimen kırağıya yenik düşerdi. Güne normalden biraz daha erken başlayan köylü kadınlar telaşla ahırlara giderken, içeriden sabırsız inek sesleri gelirdi. Belki yavrusuna kavuşma heyecanı, belki özgürlüğe kavuşma ümidiydi o sesleniş.
Kıyafetlerini dâhi bazen eşlerinin, bazen evi çekip çeviren
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
ben iç dünyama dönüyorum...
orada hayal kırıklığına yer yok.
ben yalnız kalmalıyım...
başka çarem yok.
korkuyoruz Albayım...
düşünmekten,
sevmekten korkuyoruz.
insan olmaktan korkuyoruz.
Bir acayip yaratılarız
Yarı tok yarı aç
Bazen iştahsız
Olabilir ya dünya hali
Bu ahali neden toplanmış dersin
Bu adamlar ve kadınlar
Neden atılıyor bütün bu adımlar
Bir sürü yanılmışım
ben iç dünyama dönüyorum...
orada hayal kırıklığına yer yok.
ben yalnız kalmalıyım...
başka çarem yok.
korkuyoruz Albayım...
düşünmekten,
sevmekten korkuyoruz.
insan olmaktan korkuyoruz.