Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir-zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Gel artık...
Merhaba
Ben hepsini düşünürüm,
Yirmidört saat
Ve seni düşünürüm,
Karanlık, hırslı...
Seni, cihanların aziz meyvası.
İlân-ı aşk makamından bir mısrâ,
Yeşerip, kımıldar içimde,
Düşer aklıma gözlerin...
Sevdan Beni
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayin, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kekepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
"Umutsuzluğa düşmek" ise bir devrimciye yasaktır. Cellat elinde işkencede ölüme bir soluk kalmışken bile. Yalnız yasak değil ayıptır da. Çünkü devrimcinin kendisi, insanlığın yarını ve umududur. Bir kural, bir ilkedir bu. Namussuzluğun, alçaklığın egemen olmadığı, soylu, güzel ve onurlu bir dünya, bu temel ilke üzerinde kurulur.
Sayfa 173Kitabı okudu
İnsanların gözü hakayıkı görmekte arpacık soğanı kıymet ve nispetindedir.
Kin, bünyede hançer ucu gibidir. Kıpırdadıkça batar.
Sayfa 189
Bizler belki yanacağız, fakat insanlığa iyi bir gelecek, güzel bir dünya kalacak.
Sayfa 189
Sevgi, huzur, muhabbet rüzgârları essin diyorsan, daha doğrusu, buz dağlarının yerinde çiçekler açsın istiyorsan, yanacaksın. Istırabın, iç dünyanı kavururken, ateşinle yeni bir iklim oluşacak etrafında. Bahar olacaksın oralarda.
Sayfa 189
Annene, babana, akrabalarına anlatacaksın İslam'ı. Kul hakkını duyuracak, ezberleteceksin onlara.
Sayfa 189
Yüreğinde devleşen kini susturamadıkça maneviyattan haz alamayacaksın.
Sayfa 189