Mustafa Kutlu'nun okuduğum beşinci kitabı. Geçmişi seven, geçmişi arayan ve geçmişte kalan bir yazar. Eskinin tüm güzelliklerini annesinin köyünde tatmış. Ben onun köyüne çok yakın bir ilçede görev yapıyorum. Kitapta bahsettiği eski günler adına kuş cıvıltıları, çeşit çeşit çiçekler, doğanın güzelliği, sokağa çıktığında hissetiğin güven, tandır kokusu, kendi yaptığı oyuncaklar ve daha bir sürü güzellikleri sıralıyor. Haklı da.. Ahmet Kutsi Tecer'in 'orda bir köy var uzakta' dediği köy de bu civardadır. Velhasılı kelam söylenen sözler, yazılan şiirler boşuna değil. Hala kendini koruyabilen, kültürünü geleneğini sürdürebilen topraklar burası. Kulağınız alışmıyor,bir süre sonra duymamaya başlamıyorsunuz kuş cıvıltılarını. Çağın tüket gönder, tüket gönder mantığı burada işlemiyor.
Fakat geriye dönüş yok. Tüm yollar kapalı. Kutlu'nun istediği eski tarım toplumu olmamız, üretmemiz, köylere dönmemiz bir hayal. Çarkı bu düzende ama kültürümüzle, geleneğimizle bizim çevirebileceğimizin farkına varsak yine kaybetmiş sayılmayız. Eskiye dönemeyiz belki ama içinde bulunduğumuz durumu güzelleştirebiliriz. Bu da güzellikleri görerek, ne iş yaparsak hakkıyla yaparak, benliğimizi unutmayarak olacaktır. Emeğine sağlık Mustafa Kutlu.
Âşık Veysel 1894 yılında Sivas'a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan Köyünde dünyaya gelir. Annesi Gülizar, bir yaz günü koyun sağmaya gittiğinde; oracıkta bir yol üstünde doğurur Veysel'i. Göbeğini de kendi eliyle
