Ne kadar hüzün verici! Birilerini, ihtişamlı salonlarda, arkalarına yaslanmış, gazete okurken görüyorum. Başkalarıysa, poyrazın kırbaçları altında, gözleri yaşarmış, elleri buz kesmiş, kime gideceklerini bilemez halde.. Kendi kendime hayatın ne acımasız olduğunu tekrarlıyorum.