Saat için yelkovan ile akrep, gemi için baca, ağlayan bir çocuk için iki damla gözyaşı... Söyle bakalım Celile, yeterli mi bunlar resim için.
Sayfa 85Kitabı okudu
Biz ne zaman içsek
Sabah akar meycinin cebine
Günde kaç kez öpüşür ki
Akrep ile yelkovan
Biz ne zaman içsek
İç değilizdir aslında
Dışımızda bronz bir akşam sözcüğü..
Resim
"Saat için yelkovan ile akrep,gemi için baca,ağlayan bir çocuk için iki damla gözyaşı... Söyle bakalım Celile, yeterli mi bunlar resim için.?"
Güzel kadın.,kayınpederinin biraz müstehzi bir edayla sorduğu soruyu,"Çalışmadığım yerden sordunuz efendim" diye cevaplamış,kahvesinden gülümseyerek bir yidum daha almıştı.
Sayfa 85 - Destek
İki Satır... X - VI
Atlılar, ellerinde akrep ile yelkovan,
Kum saati cesedimi, tozlarında savrulan...
Ankara, 09.08.2017 / 16:53
İnanç
İnanç, tıpkı bir tren tarifesi gibi, özünde bir zamanlama meselesidir. Gar duvarındaki dairevi, heybetli, fildişi saat, insan ömrünün çeşitli zamanlarında vurur. Aynı saatlerde kalkar tren. Öğleden önce tek bir sefer vardır, çocuk yaşta bir inancı benimseyenler buna biner. Öğleden sonra bir kez daha kalkar tren; ergenlik döneminin huzursuz yolcularını da alıp götürerek. Sonra ta akşama kadar başka bir sefer olmaz. Akşam geldiğinde, insan ömründe ilk derin pişmanlıkların baş gösterdiği, işlenen cürümlerin telafisinin mümkün olmadığının anlaşıldığı, en kavi yuvaların tepetaklak devrildiği, ilk ciddi sağlık sorunlarının belirdiği saatte, üçüncü kez kalkar tren. Yolcuları nedense hep son dakikada telaşla biner buna. Ve nihayet gece yarısına doğru, kritik ameliyatlardan sonra ya da ölüme ramak kala, peş peşe iki sefer daha vardır. En kalabalık trenler bunlardır. Hiçbir istasyonda durmadan, şefaat ekspresiyle dosdoğru Tanrı'ya giderler. Akşam yolcularının aksine, gece yolcuları, trenlerini kaçırmamak için, ne olur ne olmaz önceden alırlar gardaki yerlerini. Ve vakit gece yarısını vurduğunda, çember tamamlanıp akrep ile yelkovan başlangıç noktasına vardıklarında, garın o hıncahınç kalabalığından geriye tek tük inançsız kalmıştır. BİT PALAS
Neresinden tutacağımı bilmeden ağır aksak yaşıyorum hayatı. Takvim yaprakları bir anlam ifade etmiyor, akrep ile yelkovan arasında derin bir yalnızlığın kalbinde yaşıyorum. Sararan bir yaprağım sonbaharın kollarında; rüzgarımı arıyor, arıyor bulamıyorum.
“ Akreple Yelkovan ”
Geçmişin hatırına, akreple yelkovan geri döner mi?
(Sahnede ki bankta oturan Aslı, cep telefonuyla oynayıp saçma sapan fotoğraflar çekmektedir. Sağ taraftan sahneye giren Alp, Aslıyı görür. Göz göze geldiklerinde fonda bir aşk şarkısı başlar, ardından ışık loş hale gelir. Sahne normale döndüğünde Alp tereddüt eder ama sonra Aslının yanına
Gözler kapandığında bir kavga başlar kulağımızı tırmalayan. Akrep ile Yelkovan'ın zamansız kavgası.