.
Bir bakıma tevazu olan şüpheciliğe sırtını dönen insanlık, bir hakikat bulmaya çabalıyor. Toplum yaşanabilir bir hata bulduğunda rahatlayacaktır.
.
.
.
İnsan eninde sonunda her şeye alışır.
Yarın her şey değişecek, yarın. Birdenbire anlar ki yarın da böyle olacaktır, öbür gün de, tüm öteki günler de. Ve bu çaresiz buluş ezer onu. İşte böyle düşünce öldürür insanı. Bunlara katlanamadığı için öldürür insan kendini ya da gençse, tümceler kurar.
...yıllar sonra ilk kez içimi aptalca bir ağlama arzusu kapladı, bütün bu insanların benden ne çok nefret ettiklerini anlamıştım çünkü.
Sayfa 83Kitabı okuyor
“Tabii umut, koşup giderken bir sokağın köşesinde, daha kurşun havadayken vurulup ölmekti. "
"Tüm insanlar hakkınızda iyi konuştu mu,
vay halinize!"
Tabi gerçek aşk pek az rastlanan bir şeydir, aşağı yukarı yüzyılda iki ya da üç kez görülür. Bunların dışında boş gurur ya da can sıkıntısı vardır.
Her şey ben karıştırılmaksızın olup bitiyordu. Kaderim bana fikir sorulmadan belirleniyordu.
Sayfa 90 - CanKitabı okuyor
"ama tek başına mutlu olmakta utanılacak bir yan var."
Sayfa 208Kitabı okuyor
Ancak sürgünse de, insanların çoğunlukla kendi içlerinde yaşadıkları bir sürgündü bu.