Aşkınlığın bertaraf edildiği, bireycilik yüzünden topluluğun tahrip edildiği, ayrıca çılgın bir büyüme modelinin ortamı yaşanılmaz ve Batı tipi devrimleri de imkânsız hâle getirdiği bir dünyada, aşkınlık ve topluluk, İslâm'ın bugün insanî yüzlü bir geleceğin kurulmasına yapabileceği (çok önemli bir) katkı değil midir?