ona yakın taraftaki kolunu bükerek kaldırdı; çok hafif, gizli bir deneme yaparmışçasına, davetkâr değil, öylesine, sanki her zaman o şekilde yürürmüş gibi büktü. ve o muhteşem şey oldu. kolunda Ruth’un elini hissetti. bu temasla birlikte içine doyumsuz heyecanlar doldu ve birkaç hoş dakika boyunca maddi dünyayı terk ederek Ruth’la beraber havalarda uçtu.
Sayfa 119Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
o sabah Marie gitmedi, ona, öğlen yemeğini beraber yiyelim, dedim. et almak için aşağıya indim. tekrar yukarıya çıkarken Raymond’un odasından bir kadın sesi işittim. biraz sonra ihtiyar Salamano köpeğini azarladı. merdivenin tahta basamaklarında ayakkabı ve pençe sesleri, sonra da, “Pis! Mendebur!” diye haykırmalar işittik; ikisi sokağa çıktılar. Marie’ye ihtiyarın hikayesini anlattım, güldü. benim pijamalarımdan birini giymiş, kollarını sıvamıştı..
…insan ne de olsa daima biraz kabahatlidir.
yalnızlık, insanın icindeki gizli mabettir…
bazıları silahla, bazıları siyanürle, bazıları çatılardan atlayarak. bazıları da yasayarak
