Önce biraz ağladılar, ama alıştılar şimdi.
Fakat 'Alışmak' sevmekten daha zor gelmeye başladı...
alışmak sevmekten daha zor geliyor ..
Sen benim neşe boncuğumdun
Koptu incecik ipin dağıldın ellerimde.
Sayfa 48 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
alışmak sevmekten daha zor geliyor ..
-Sen benim en iyi arkadaşımsın Cevriye. Dert ortağımsın sen. Ben sana çok alıştım. Anlıyor musun?
Gözlerine bakıyordu.
-Buradaki hayatımı bana kolaylaştıran biraz da sen oldun..
Sayfa 163 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu
“Alışmak sevmekten daha zor geliyor” dinleyip ağlayayım bari ben de ne yapayım.
'Alışmak' acayip bir durum. 'Alışmak sevmekten daha zor' üstadın aynen belirttiği gibi. Öyle.
Sayfa 169Kitabı okudu
Bir rüyadan uyandım. Gecenin kör karanlığında oturuyorum. Rüyam mı daha karanlık, yoksa gece mi, bilmiyorum. Gecenin en kuytusuna bile yüzün gizlenmiş sanki. Rüyadaki senden kaçabildim ama yanımı çoktan sarıp sarmaladığını hesaba katamadım. Yine odanın ışığı yanıyor ve ben bahçeme senden yansıyan kadarıyla yetiniyorum. Yoksun ama bir yandan varsın da. Bahçedeki o ışıkta varsın. Karanlıkta varsın. Sessizlikte varsın. Hiç olmadığın kadar varsın.
Ben seni ol diye umut etmiyorum. Sadece dayanmaya çalışıyorum. Sevmekten zor olmamalıydı alışmak. Varlığını bilmeden yokluğunla tanışmak..
Olmayacağını bile bile, uzağında tutmaya çalıştığım bedenimden ruhuma sinen ruhunu söküp atamıyorum.
Doru Demir, içime tuttuğun o yerden seni koparamıyorum!
Seni sevmeyi ben istemedim ama aşkını olduğu gibi acısını da yalnız ben sahipleniyorum.
Sayfa 76Kitabı okudu
