Allah, hüzünlü kalbi sever. Kâinatın Efendisi, Allah
Resûlü, hüzünle içiçe ve devamlı tefekkürde idi. Kadın erenlerin büyüklerinden Râbia-i Adeviye; “ey hüznüm!" demekle bu mertebeyi arzu ediyordu. Şüphesiz bu hüzünden murad, bahsettiğimiz hüzündür; yoksa avam insanının hüznü değil...