"Ey (günah işlemekte) nefislerine karşı haddini aşmış kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyiniz. Şüphesiz Allah bütün günahları bağışlar. Çünkü O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir." (Zümer, 39/53)
De ki: (Allah şöyle buyuruyor) "Ey, kendi nefisleri aleyhinde haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyiniz. Çünkü o (şirk dışındaki) bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok affedicidir; çok merhamet edendir."
Ey Rabb'imiz! Biz kendi kendimize zulmettik. Eğer sen bizi bağışlamaz, bize merhamet etmezsen, hiç şüphesiz hüsrana uğrayanlardan olacağız» (Araf sûresi23)
Görülüyor ki, Hz, Adem (A.S.) ve Havva yaptıklarına pişman olarak hemen tevbeye yönelmişler ve Allah'ın rahmetinden ümit kesmemişlerdir.
Allah'ın rahmetinden sakın ümit kesmeyiniz. (Zümer sûresi 73)
İblise gelince, o ne günahını itiraf etmiş, ne yaptığına pişman olmuş, ne kendini suçlamış ve ne de tevbe etmeye yönelmiş, üstelik de Allah'ın rahmetinden ümit kesmiş, kendini beğenmiştir.
Ey (günah işlemekte) nefislerine karşı haddi aşmış kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyiniz. Şüphesiz Allah bütün günahları bağışlar Çünkü O, çok bağışlayan ,çok esirgeyendir. (Zümer 39/53)