harun inan
@altocholie
heee
finans - deü
denizli
25 Haziran 1999
14 kütüphaneci puanı
815 okur puanı
Ekim 2017 tarihinde katıldı
okur puanının bir halta yaramadığı bir yere dönüştü burası
reklamkitap.com
hastalıktan, hastalanmaktan ne kadar nefret etsem de benim için dramatik bir tarafı olduğu aşikar. bir kere yatağa düşünce insan belki iyileşeceğinin umuduyla çaba gösterse de, bu durum bende geçerli değil. ölümden önceki anları çağrıştırıyor bana hastalık. ne kadar uzun uzadıya yaşadığımı, güzel anılarımı, mutluluklarımı, beklentilerimi, üzüntülerimi, pişmanlıklarımı.. hayatım film şeridi gibi geçiyor önümden bu anlarda. kırdığım insanlara pişman olduğumu dile getirmek, yanımda olanlara iyi ki yanımda olduklarını dile getirmek.. sessiz odunluğumdan, melankolik bir insana dönüyorum. kimseye hak ettiği şekilde davranmadım, kabaydım belki de ama huzurlu yalnızlığıma böyle ulaşabiliyordum. içten içe yıkıcılığımın ahlaki hesaplaşmasını yapıyorum. ancak böyle anlarda dile getirebiliyorum. ölüme en yakın olduğum an... birkaç güne iyileşiyorum sonra yeniden sessiz odunluğa devam.
soluklanma arası verdim kendime, o kadar da çok sevmesem de izmir'i.. yine de gittim. oturdum deniz kıyısına bir nefes aldım. iyisiyle kötüsüyle çok şey yaşadım burada. denizi seyrederken o insan kalabalığı da dikkatimi çekmiyor değil. ne kadar gündelik yaşamlar yaşansa da, kimbilir ne hikayeler çıkar o yaşamın temposuna uyum sağlamaya
Okur Takip Önerileri
her şeyi bırakıp gidesim var, hayat bir düzende gidemiyor benim için. istediğim, istemediğim pek çok şeye sahibim, hedefe de sahibim. ancak materyal bir hayat hiç cezbedici gelmiyor. hemen hemen her şeyden uzaklaşıyorum istemsizce. çıkıyorum izliyorum insanlığı, herkes bir yol uydurup o yolda ilerlemeye o kadar odaklanmış ki, bir durup nefes bile alamıyor. benim dönemim sona ermiş çoktan. insanlar arasında zaman akıp geçerken gülümsüyorum hayata, oyalıyorum kendimi, ufak heyecanlar, ufak güzellikler.. ama aradığım başka bir yer ve bu yerin nerede olduğunu bilmiyorum.
"baktım rüzgarsın sen
baktım çamaşır ipini zorluyorsun
hepimizin derdi güzel yaşlanmak sevgilim
baktım bir kitabın sayfalarını çeviriyorsun
ayağına terlik giy
bildiğimiz şeylerin taşında yalınayak geziyorsun
biz satranç oyuncusuyuz sevgilim
üzerimizde kara bir leke biz satranç oyuncusuyuz
inanıyoruz ceketlere düğmelere
inanmıyoruz
kütüphanecilerin hakkında bilgi sahibi olmadığı bir kitabı eklerken, türünü araştırmadan kafadan yazması gibi hayat.