her insan kendisi olması karşılığında topluma bir bedel öder. az ya da çok ama mutlaka bir bedel... kimse bedelsiz kendi olamaz. bu bedel çoğu kez yalnızlıktır.
Murathan Mungan
"Ne yirmi yaşında evlenmiş olmak büyük bir başarıdır ne de otuz yaşında hâlâ işsiz olmak başarısızlıktır. Yaşam maalesef doğrusal ilerlemiyor, insan treni kaçırdım sanıyor, kusuru kendinde arıyor ama bazı şeylerın 'nasip' olduğunu unutuyor. İş de nasip, eş de nasip, aş da nasip."
''Bazen musikiler, bazen hodgâm sloganlar, bazen de birkaç kelimelik toplantılar canını sıkar insanın... nerede, nerede o eskilerde attığınız üç beş paralık naralarınız, nerede insanlığınızı eskittiğiniz, uğruna kan ve nefretinizi döktüğünüz yaşanmışlıklar! Şimdilerde maddiyat ve şatafattır kölesi olduğunuz, prangalarınız çürümüş olsa da ruhunuzdaki daima diri ve dinç... Sırılsıklam kurşun yağmurlarında üzerleriniz hiç ıslanmıyor, sormalı... sormalı ki öğrenilmeli, derdi nedir bu yağan feryat figanın, bizi bulacak mı sormalı insan! Ama insan, kendi derdine kadarıyla yetiniyorsa yahut mutluluk için yalnızca kendisi varsa hayatta, yaşamalı mı yaşamamalı mı, asıl bu soruyu sormalı. Öyle ya da böyle, bilinmez kimlikler taşımaya başladık gayri, şakaklarımızda ısınmak için bekleyen soğuk silahlar yok, artık o eski bizler de yokuz; savrulsak da bir, savrulmasak da ölmek mi? O da yaşantılarımızdan uzaktadır. Kimliklerimizden vazgeçmiş, ufalanmış kırağı gibi yok olmaya mahkûm, sineye çekilecek, büyüklendiklerinden küçük; zavallı ve ukala kimseleriz artık, uykumuzda boğulacağız, derin okyanuslara gerek yok, gerek yok artık!''
D.p
Her şeyin bir çaresi vardı da, insanın yoktu...
Cahilsin, okur öğrenirsin.
Gerisin, ilerlersin.
Adam yok, yetiştirirsin.
Günün birinde meydana çıkıverir.
Paran yok kazanırsın...
Kısacası her şeyin bir çözümü var
Ama insan bozuldu mu,
Bunun bir çaresi yoktur...
Ahmet Hamdi Tanpınar
İnsan hayret etmeli ama insanlara hayret edecek hale düşürülmemelidir.
Bu dünyaya en çok Sevgi yakışıyor
Bazı insanlar nasıl çocuklara zarar verebiliyor veya nasıl başka insanları öldürecek kadar dövebiliyorlar?.Hadi diyelim bazen meslekten dolayı birilerini dövme olabiliyor.Ama ya diğerleri.Hayvan sevgisi de yok bu gün bir köpek yavrusu gördüm boğazina ip dolanmıştı bu nasıl oluyor hangi ruh haliyle yapılıyor.Cok üzücü olaylar.Böyle olmamalı.Hepimizin sıkıntıları var ama bu başka canlara zarar vereceğimiz anlamına gelmez.insan ani öfkenin hırsın kurbani olmamalı.Çocuklariniza kardeşlerinize, arkadaşlarınıza sevgiyi aşılayan paylaşın
★★★★★★★★★★★★★★
★Dünyayı sevgi kurtaracak★
★★★★★★★★★★★★★★
❤️🖤🖤🖤❤️
İnsanı insanın kurdu değil, ümidi olarak görenlerdenim. İnsan insanı ümit diye beller; ama insan ümidini insana bağlamaz. Allah’tan ümit ederiz.
İsmet Özel
İnsan her şeye alışır diyorlar ya,
öyle değil aslında.
Başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışamıyorsun.
Ahmet Ümit
Felsefe der ki, bir insanda tüm özelliklerden az ya da çok vardır ama illa ki vardır. Yani bi insana KÖTÜ demeden önce içinde iyinin de olduğunu, keza bir insana İYİ demeden önce içinde kötünün de olduğunu unutmamak gerekir. İnsan sadece insandır, çok güvenmemek çok da bir şey beklememek lazım.
Güven, gözle görülmeyen bir köprüdür,
İki ruh arasında sessizce kurulur.
Suç değildir güvenmek, bilakis bir sanattır,
Yürekten verilir ve alınır ancak yürekle anlaşılır.
Bir suç olsaydı eğer güvenmek,
Her sevgi bir mahkeme salonu olurdu.
Her bakış bir yargıç, her söz bir kanıt,
Ve her kalp kırıklığı bir hüküm giyerdi.
Ama güven, sevginin temel taşıdır,
Birbirine kenetlenmiş iki el gibi,
Bir suç değil, bir bağdır o,
İki insan arasında en kutsal ant gibi.
Onur Kızılarslan
@onurkzlrsln
·08 Mayıs 01:43
Peki güvenmek bir suç muydu?
Sayfa 97Kitabı okudu
-hüzün-
Bir insanın bir insana kurabileceği en hüzünlü cümleyi kurdu: “Olsun ya, ben alışkınım zaten dedi.” Ardından yutkunmak için çok çalıştı ama olmadı. Arkasını döndüğünde sırtında dünya vardı sanki. Evine döndü. İnsan hep evine dönerdi çünkü. Yenildiğinde de, mutlu olduğunda da…
Hiç Bir insanı unutmak,
bir insandan vazgeçmek,
bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı hiç?
Hani ölmüş gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi,
her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip
ama aslında hiç gelemeyeceğini de bilmen gibi.
Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek,
ama ölmüş gibi ulaşılmaz