Sana karşı her şeyin fazlasını yaptım. Çok özledim,çok bekledim,ulan çok sevdim. Ama sen hiç gelmedin,sevmedin,özlemedin. Sen hiç yoktun ki.
Yoksa sen var mısın?
Yok yok, sen yoksun,
Varsın ama aslında yoksun,
Varsın ama yanımda yoksun
Olduğun yerde varsın sadece...
Yanımdaki ise yokluğun,
Yokluğunla mı varsın sen?
Nasıl yani, yokluğun varsa senden yoksun değil miyim?
Yokluğunla mı birlikteyim, yalnız değil miyim?
Seni mi, yoksa yokluğunu mu seviyorum?
Anlamadım?
Varlığına gerek yok mu yani?
Sevgim varlığına mı, yoksa yokluğuna mı ait?
Var olsan ne olur, yok olsan ne olur?
Yoksa yokluk mu olur?
Yokluk, yok olmak mı, olmamak mı yani?
Hımm!..
Sen vardın ama yok oldun sonra,
Sen varken neden yoktun sevgilim?
Sen yoksun ama sana duyduğum sevgim var
Demek ki, ben yokluğuna aşıkmışım..
Şimdi anlıyorum, sevgilim!..
O halde haberin olsun:
Sen var olmayan sevgilim, yokluğuna aşığım!..
- Konuşmanı özlemişim.
Senin için kelimelerim bitti. Sen bitirdin.
- Sen yanlış yaptın hacı, olacak iş değildi bizimki. Anlamadın.
Biliyorum.. Bazen seninleyken bile böyle düşünürdüm, Anlamadığımı düşünürdüm, kendi elimle seni kaybettiğimi. O zaman ölmek gelmişti içimden, geberip gitmek! Bu aralar yine oluyor ama… Kimse yok ki. Kimi kaybediyorum? Niye yine böyleyim, bilmiyorum..
- Dur biraz daha konuşalım. Aslında bunları özlüyorum.
Seni diyemiyorsun değil mi? ”seni özledim” demiyorsun. Her zaman kraliçelik peşindesin, hep ulaşılmazsın. Halbuki ben o kadar çok şeyi özledim ki. Unutuyorum bazen. Artık fark etmez diyorum. Dünya artık böyle benim için. Sen yoksun. Yoktun zaten. Bunu niçin yapıyorsun? Aklımı karıştırıyorsun.. Bu iş bitmedi mi he, 5 yılımı senin için harcamadın mı? Ben yapamam. Hem seninle hem sensiz olamam. Napalım, ben böyleyim. Ben gidiyorum..
Dar Alanda Kısa Paslaşmalar
Yaşayabilme İhtimali
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...
Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.
İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında
Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
özlemeye başladım herkesi...
Ve bu
Gelmeye fırsatın yok biliyorum..
Peki ya ben
Ben var mıyım?
Ya da hakkımda bildiklerini sırala
Gelmiyor mu hiç bir şey aklına?
Anladım..
Konuşan gözler meselesi,
Belkide konuşuyordur gözlerin ama ben gözce bilmiyorum ki;
Sessizce biliyorum
Usulca biliyorum
Masumca biliyorum
Yapabildiğini bildiğin tek bir şey var ama nolur bu sefer ağlatma yüklemi..
Peki ya sen
Sen var mıydın?
Hakkımda bilmediklerine ağlarken..
Yoktun
Gözlerinin konuştuklarını neden anlamıyorum merak ediyor musun?
Çünkü;
Onlar da yoklar…
Cemal Süreya
"Yalnız Bir Opera
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim
“Söyle bana Şehsuvar, katil mi olacaksın?”
Merhaba Ester, (1. Gün, Öğleden Sonra)
Bu öğleden sonra sesini duydum odamda.
“Katil mi olacaksın?” Rüya değildi, vallahi değildi, o kadar yakından geliyordu
ki sesin, sanki yanıbaşımdaydın. Öfke, kaygı dolu hislerle azarlıyordun beni:
“Söyle bana Şehsuvar, katil mi olacaksın?”
O kadar sahiciydi ki sesin, aptalca bir beklentiye
Everest YayınlarıKitabı okudu
BEN SENİN BENİ SEVEBİLME HİTİMALİNİ SEVDİM
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk
Olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam
Ben seninle bir gün veyselkarani'de haşlama yeme
İhtimalini sevdim
İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında
Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
Özlemeye başladım herkesi
Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi
Film Başlıyor! Herkes Yerini Alsın!
Hiçbir şey yoktu. Zaman yoktu. Mekân yoktu. Uzay yoktu. Gün ve gece yoktu. Ben yoktum. Sen de yoktun... Bir patlama oldu önce. Hani bir şeyler var olsa, tamamını yok edecek türden bir patlama. Yokluktan varlığı çıkaran bir patlama. Narin bir goncanın açışı gibi açılıverdi tüm evren zamanla. Sağa sola dağılan inciler gibi saçılıverdi her şey
Sayfa 31
